Jurgen heeft van jongs af aan veel gekampeerd maar ik had immers nog nooit gekampeerd, dus wat moest ik er precies van verwachten? Mijn vader hield niet van kamperen, dus gingen we iedere zomervakantie met de auto naar de Costa Brava. We verbleven er in een huisje met zwembad en bezochten onze buren uit Nederland die vaak rond dezelfde periode op een camping in de buurt stonden. Daar zag ik dat mijn buurjongens een hoop vriendjes hadden gemaakt op de camping. Maar ik wist niet beter en met elkaar vermaakte we ons prima, mijn tweelingbroer en ik. Tot we ouder werden en we ons meer aan elkaar gingen irriteren, dat leek logisch met twee puberende pubers.
En nu ruim 25 jaar later sta ik na een lang gekoesterde droom met mijn blote voeten in het warme zand van Australië. Mijn uitzicht betreft wederom weer een prachtige uitgestrekte kust met helderblauw water met hier en daar wat rotsen die zich opdoen uit de diepe Indische Oceaan. Naast mij staat onze witte camper voor een groene stekelige struik in het zand. Ons huisje op wielen waar we drie maanden lang in zullen rondreizen. Inmiddels zijn we al drieën halveweek onderweg en hebben al zo'n 5300 kilometer afgelegd. Dat is een behoorlijke afstand.
Tot nu toe brengt deze rakker ons iedere keer weer op prachtige plekken. Ja ik moest wel aan 'm wennen hoor. We hebben de camper en de verhuurmaatschappij flink vervloekt de eerste paar dagen. De inhoud van de camper valt zo'n beetje van ellende uit elkaar. De touwtjes van de gordijnen hangen nog net vast aan een dun draad, het raam aan de passagiers kant sluit niet goed waardoor tijdens het rijden er flink veel wind en lawaai door komt razen en de schroeven vallen hier en daar al rijdend los. Een beetje pauper als je drie maanden onderweg bent in zo'n uitgestrekt land. Dat hebben we de verhuurmaatschappij ook laten weten en nagenoeg waren zij erg behulpzaam. We mochten het raam in tegenstelling tot de andere mankementen wel ergens laten maken bij een garage. Omdat we telkens weer verder rijden ver weg van een stadje waar zich enigzins een garage moet bevinden, om op een mooie plek te kunnen overnachten hebben we nog geen afspraak gemaakt. Het belangrijkste is dat-ie ons van plek A naar B brengt, de rest is bijzaak.
Inmiddels zijn we wel 'gewend' geraakt aan alles. Ik denk dat je uiteindelijk simpelweg met situaties om leert gaan, je daarin een weg vindt en het jezelf gemakkelijk maakt en dit kost soms even wat tijd. Maar eigenlijk werkt dit toch zo met alles in het leven?
Zo ook onze camper. Hij is niet ruim en we hebben teveel spullen om ze ergens kwijt te kunnen. Ieder hoekje is wel gevuld met iets al is het een tas met vuile kleding of een hengel, toch lukt het ons om er comfortabel in te leven want het is eigenlijk ons huis voor de komende maanden. Niet te vergeten ook de twee maanden kamperen in Nieuw - Zeeland na Australië die ik er bij moet rekenen. Maar wat heb je nu voor ruimte nodig als je toch veelal buiten leeft? We staan altijd wel op plekken waar een wc aanwezig is, dat is toch wel handig als je keer nummer twee moet doen, al ben ik wel creatief geworden na mijn Sumatrase Jungle avontuur haha. In de nacht plassen we vaak in een fles, omdat het soms best een eind lopen is naar het toilet en sinds ik in de avond tientallen spinnenogen in de duinen naar me heb zien gluren en daarna vervolgens een grote huntsmen spin op het zandpad heb zien kruipen voel ik me er op deze manier een stuk relaxter bij. Het blijft Australië hè.
Imiddels hebben we een camping douche gekocht bij de K-Mart een soort van australische action en het werkt eigenlijk best goed! Na een paar uur in de zon en je hebt heerlijk warm water. De wat grotere campings in de buurt vragen vaak een flinke prijs, je staat hutje mutje in een niet groter dan wat je een parkeervak noemt en je hebt daar zeker niet het uitzicht en de vrijheid als waar we nu staan. Natuurlijk doen we dit wel zo nu en dan om eens goed te douchen, ons haar te wassen en een was te draaien.
Het kamperen in Australië is een hoop stof, zand in je bed, zandvliegen die je lek steken met daarbij horende bulten die maar liefst een week jeuken en vieze voeten is hier ook dagelijkse kost. Voor iedereen die me kent weet dat ik van schoon en opgeruimd houdt, dus voor mij is dit al heel wat. Waar ik bijvoorbeeld vroeger ook nooit zonder make-up de deur uit ging - immers was dit ook verplicht tijdens mijn werk als stewardess - loop ik hier iedere dag lekker rond met mijn blote billen gezicht, een paardenstaart en met een shirt die ik misschien al drie dagen aan heb? Maar 'who cares' want niemand kraait er naar hoe je eruit ziet en hoe je erbij loopt. Dat is toch stiekem wel fijn.
Iedere dag genieten van de kleine dingen en momenten, zoals bijvoorbeeld vanmorgen. Een oudere mevrouw zei iets onverstaanbaars terwijl ik stond te wachten bij het toilet. Aan mijn reactie kon ze horen dat ik geen Australische was en vroeg me waar ik vandaag kwam. 'I'm from The Netherlands' zei ik haar. 'Oh lovely darling me too!' zei ze met een typisch australische accent. Ik trok mijn wenkbrauwen al vragend op. 'Yes I was born in Limburg but when I was six years old we moved to Australia'. Há wat bijzonder en zo stonden we nog een tijdje gezellig samen te kletsen.
Ja lang reizen doet écht wat met je...
Wat als het je doet veranderen?
Wat als alles meer laat gebeuren zoals het komt dan altijd maar de controle willen houden? Want dat gaat nu eenmaal niet. Loopt het niet volgens het plan? Dan moeten we iets anders bedenken. Makkelijker gezegd dan gedaan, ik blijft het lastig vinden. Aard van het beestje? Jurgen is altijd heel relaxt en heeft overzicht op situaties. Waar ik nog wel eens in de stress kan schieten blijft hij juist heel kalm. Dat bewonder ik aan hem. Hij is mijn stabiele factor en daar ben ik dankbaar voor.
Gelukkig is dit beestje nooit te oud om te leren. Je kunt jezelf bijven ontwikkelen daar is echt geen leeftijd aan verbonden. Nieuwe kennis en vaardigheden leren. Wie had ooit gedacht dat ik het vissen leuk zou vinden, ik nu weet hoe ik stevige knopen moet maken en hoe ik een vis moet fileren. Ik vind het mooi nieuwe dingen leren.
- Het is een grote ontdekkingstocht onze wereldreis -
