#1 Filipijnen | Back to Asia
Het is drie uur in de nacht als de wekker gaat. We kleden ons snel aan en pakken onze backpacks. Met de shuttlebus rijden we van het hotel naar de airport. We hebben vandaag een flinke reis voor de boeg! Om zes 's ochtends vliegen we van Auckland naar Brisbane in zo'n drieënhalf uur. Op de luchthaven van Brisbane moeten we dan nog drie uur wachten tot de volgende vlucht. Van Brisbane vliegen we in acht uur naar Manilla. Inmiddels zijn we al wat tijdzones gepasseerd en heb ik even geen idee meer hoelaat het is. Ik kijk op het vliegtuigschermpje. "Vijf uur in de middag, oké even mijn horloge goed zetten."Na een lange reis komen we aan op de luchthaven van Manilla en krijgen we te horen dat alle vluchten zijn gecanceld. "Hè shit". Er is een probleem met de vliegtoren krijgen we als vaag antwoord. Vanavond zouden we eigenlijk nog naar het Filippijnse eiland Cebu vliegen, maar dat kunnen we vergeten. We worden door het luchthaven personeel van het kastje naar de muur gestuurd. "Hà typisch Azië" zegt Jurgen. "Het interesseert ze geen zak." Wanneer we onze bagage van de band halen en het luchthaven gebouw uitlopen zie ik hordes gestrande mensen voor de ingang staan. Het is één grote chaos buiten. Jur boekt snel via booking.com een hotel in Manilla en gelukkig is er nog wat beschikbaar, want alles blijkt nu snel uitverkocht. Ik zie een lange rij mensen die allemaal wachten op een taxi. Een uur later krijgen we het voor elkaar een taxi te nemen naar het hotel in het centrum. Eenmaal in het hotel eten we snel wat kleins in de rooftop bar en keren terug naar de kamer. Het is inmiddels alweer tien uur in de avond. We ploffen uitgeblust neer op het bed, wat een dag! Nu snel lekker slapen want morgen vroeg gaat er als het goed is alsnog een vlucht naar Cebu en hopen we die te kunnen pakken.De volgende morgen zitten we al om zeven uur ' s ochtends in het vliegtuig van Philippines Airlines naar Cebu. Het is gelukkig maar een uur vliegen. Op de luchthaven van Cebu pakken we onze backpacks van de bagageband en nemen een taxi naar de haven. Daar moeten we een klein uurtje wachten totdat de ferry vertrekt naar het eiland Bohol. Alles loopt vandaag lekker gesmeerd en rond een uur of één in de middag zijn we bij onze Homestay. We krijgen een kamer toegewezen op de eerste etage. Het is een simpele kamer maar het heeft alles wat we nodig hebben en zelfs met airco. Wel zo fijn, want het is super benauwd hier in de Filipijnen. De temperatuur is rond de 29 graden ondanks dat het bewolkt is voelt het erg warm en klam aan. Helaas regent en waait het veel de dagen dat we verblijven in Bohol. We hebben een beetje rond gescooterd, hier en daar wat gegeten en wat goedkope biertjes en cocktails gedronken in een gezellige bar. "Een beetje aklamatiseren" noemen we het. Want na al die maanden is het weer even wennen aan de hysterie van Azië. Je komt ogen en oren te kort en het is goed opletten op straat. Een hoop verkeer en getoeter en iedereen rijd hier kris kras langs elkaar heen. Ook veel zwerfhonden en katten op straat en dat blijft hartverscheurend als je ziet hoe ze er aan toe zijn. Maar ook af en toe een random koe of geit aan een touw en kippen die de weg over rennen. Ja van alles zie je hier in Azië haha, niets is raar! Het Duitse stel Jonas & Nele die we ontmoet hebben in onze homestay vertrekt ook naar het eiland Siquijor, dus delen we met elkaar een taxi naar de haven. In anderhalf uur tijd varen we naar het eiland Siquijor. Daar staat de tuktuk naar het hotel al op ons te wachten. Jonas en Nele rijden met ons mee. Opgepropt met al onze tassen nemen we allen plaats in de kleine tuk tuk. De backpacks worden op het dak geplaatst. De enige die moeite heeft om erin te passen is Jurgen met zijn lange benen haha. Het hotel van Jonas en Nele zit niet ver van ons hotel vandaan. We wisselen nummers uit en vragen of ze het leuk vinden morgen bij ons een drankje te komen doen bij zonsondergang. We verblijven in Coray Cay Resort waar we vier jaar geleden ook zijn geweest. De jonge dame achter de balie staat ons te woord en wijst ons de weg. We lopen langs de bar richting onze strand hut. Er is helemaal niemand te bekennen. Vier jaar geleden zat het vol aan de bar en speelde er gezellige muziek. Nu is het er jammer genoeg akelig stil en zie je goed wat corona heeft aangericht. De vriendelijkeid en gastvrijheid van de locals op het eiland is helaas ook en stuk minder geworden en hopelijk komt dit weer terug. We zetten snel onze backpacks in de strand hut en gaan een hapje te eten in het restaurant. Inmiddels zijn we al een week in de Filipijnen en hebben eigenlijk alleen nog maar regen en storm gehad. In december eindigt hier het orkaanseizoen en het zou een overgangsfase kunnen zijn. Al waren we in 2019 ook rond dezelfde tijd in de Filipijnen en hadden we over het algemeen prachtig weer. Maar niets aan te doen, het weer doet wat-ie wil. Vandaag is het gelukkig wel zonnig en dus trek ik na het ontbijt snel mijn bikini aan en vertrek naar het zwembad. Jurgen komt wat later ook even een duik nemen. We zijn de enige en hebben het zwembad voor ons alleen. "Há wat fijn even lekker zwemmen en zonnen op een ligbedje!"In de middag halen we een fles rum voor nog geen drie euro. Tanduay is de lokale rum van de Filipijnen. We kopen ook nog wat flesjes sprite, een citroen en chips. Rond een uur of vijf in de middag zie ik Jonas & Nele aan komen lopen op het strand. Ik zwaai naar hen zodat zij weten waar we zitten. We nemen plaats op de bamboe bank en stoelen op de veranda van onze hut. De hut, maar ook het gehele interieur is gemaakt van bamboe. De kast, tafels, stoelen, kaptafel. We slapen zelfs in een van bamboe gemaakt bed, cool hè? Het is een gezellige avond met Jonas & Nele. Terwijl we een lekker drankje drinken, kijken we naar de zon die langzaam verdwijnt in de oceaan. De volgende morgen is het weer gedaan met het mooie weer en regent het. Vandaag doen we niet veel en relaxen we wat bij onze hut. We hebben besloten om de Filipijnen eerder te verlaten dan gepland en vertrekken vrijdag al naar Vietnam. Dit vanwege het stormachtige weer en krijgen zelfs NL-alerts binnen en wordt code oranje en rood afgegeven vanwege de heftige regen. Dat hebben we nog nooit eerder meegemaakt.Wel hebben we weer gesmuld van het lokale gerecht 'Pork Sisig'. Dit zijn kleine stukjes gebakken varkensvlees op een gloeiend hete plaat, overgoten met een rauw ei wat dan nog doorgaard. Nog een topper is hier de knoflookrijst. Als een bolletje wordt het geserveerd op een bord met wat gebakken stukjes knoflook er boven op, heerlijk! In de toeristische plaatsen staan vaak vrijwel burgers, pizza en pasta op het menu en hebben we eingelijk ook niet veel anders geproefd van de lokale keuken. Van Siquijor reizen we naar Moalboal met een boot, een bus en een tricycle in zo'n vier uur tijd. Maar ook in Moalboal is het weer nog steeds om te janken haha. We worden vriendelijk verwelkomt in het Guesthouse waar we de komende nachten verblijven. Het is inmiddels al drie uur in de middag en hoogtijd om ergens wat te gaan lunchen. We hadden ons verheugd om op Moalboal lekker te gaan snorkelen maar door het stormachtige weer hebben we dit niet gedaan. De regen komt hier met bakken uit de hemel en binnen een mum van tijd stromen de straten over. De zwerfhonden poepen en plassen hier op straat dus zo af en toe zie je gezellig een drol voorbij drijven en dringt de sterke geur van urine je neusgaten in. Het is helaas nu een grote vieze modderige bende. Jammer, maar gelukkig hebben we prachtige herinneringen aan de Filipijnen van een aantal jaar geleden en weten we ook hoe het ook kan zijn. Na drie dagen verlaten we Moalboal en nemen een tricycle naar de bushalte. Wat een timing de bus komt net aanrijden en we kunnen direct instappen! Voor een paar euro kopen we een ticket in de bus. Er zijn nog een aantal vrije stoelen en ik neem plaats aan het raam en Jur naast mij. Onderweg kijk ik me ogen uit door het raam. Overal op straat ligt hier wel afval en viezigheid. We passeren allerlei soorten huisjes waarvan veelal van hout met wat spaanplaten en doeken ervoor getimmerd. Ik zie zelfs een huis wat half onder water staat door de zware regenval. Kinderen zitten schuilend op hun hurken onder een houten afdakje een spelletje te spelen. Het water stroomt als een waterval langs de goten naar beneden. Een zwerfhond krabt zich suf en ik zie dat het dier helemaal onder de schurft zit en rilt. Oh, wat een armoede zeg! Als ik dit zo zie bedenk ik me hoe goed we het toch hebben in Nederland.De bus stopt veel onderweg dit ook vanwege het verkeer wat hier kris kras door elkaar gaat. Een hoop getoeter en gerem. Het lijkt alsof hier geen verkeersregels gelden en iedereen maar wat doet. Even schrik ik als ik wederom weer naar buiten kijk. Ik zie een naakte man met enkel alleen een shirt aan op straat liggen. Hij blijkt er niet best aan toe en ik zie allemaal wonden op zijn benen. Andere mensen passeren de man zonder hem op te merken alsof hij niet bestaat. Ik ben er echt even stil van.Als je op google naar plaatjes zoekt van de Filipijnen dan zie je prachtige plaatjes van tropische stranden en resort. Wat ook absoluut prachtig is hier, maar naast al dat moois is er ook een andere kant. De armoede, vuiligheid, de zieke mensen en dieren, dat zie je niet snel op social media...In Cebu stappen we uit de bus en nemen een taxi naar het hotel. Het is een prachtige kamer met zelfs een keukentje erin. In de avond begint het nog veel harder te stormen en besluiten we bij een tentje onder het hotel wat te eten, zodat we niet door weer en wind de straat op hoeven. De volgende morgen vliegen we van Cebu naar Manilla. Daar brengen we onze laatste korte nacht door in een hotel. De volgende ochtend vertrekken we al om vijf in de ochtend naar onze volgende bestemming, Vietnam!