Wanneer we richting Geraldton rijden veranderd ons uitzicht. Van dorre struiken en rood zand veranderd het landschap in groene valleien met hoge bomen. Het lijkt wel of we in een heel ander land zijn. We doen in het stadje wat boodschappen, tanken bij een bezinepomp en kopen een extra deken en een kruik bij de K-Mart. De komende nachten worden aanzienlijk kouder en we willen wel een beetje warm blijven. Na alles vol geladen te hebben rijden we naar de volgende kampeerplek, Ellendale Pool. Het is werkelijk een pareltje. De plek ligt aan een meer vlak voor een grote leistenen rots. Het is er rustig, links en rechts staan wat caravans en een aantal auto's. We ontmoeten er Jana uit Duitsland. Ze woont al drie jaar in Australië. Daar waar ze hier eigenlijk kwam om een roadtrip te maken is het er niet van gekomen want al snel kwam corona en werden de grenzen van Australië gesloten en zat ze muurvast. Gedurende de tijd van corona vond ze werk in de mijn en een kamer om te verblijven. Nu na al die tijd maakt ze eindelijk haar reis door Australië. Jana reist in haar auto en laat ons zien hoe deze is omgebouwd zodat ze er ik kan kamperen. Als de achterklep omhoog gaat zie ik een bed met dikke dekens en daaronder links en rechts handige lades waar spullen inliggen. Ze trekt ze één voor één open om het ons te laten zien. Een pan, een afwastijl, bestek, wat borden en kopjes en wat boodschappen. Hoe is het mogelijk, dat ziet er tof uit! Die avond eten we gezellig met zijn drieën en kletsen we nog na met een warme kop thee onder de heldere sterrenhemel.
De volgende dag nemen we afscheid van Jana. Waar zij haar weg vervolgd naar het noorden gaan wij weer een stukje zuidelijker. Als we het havenstadje Dongara inrijden zien we veel luxe boten liggen. Het is vandaag een zonnige dag en we lopen een stukje over de pier voordat we naar een camping rijden. We genieten weer eens van een warme douche en ik draai een was en hang deze te drogen aan het rek buiten naast het gebouw.
In de namiddag proberen we nog wat te vissen op de pier. Jurgen besluit verderop zijn hengel uit te gooien over de rotsen. Ik sta hier prima denk ik, veilig en vlak. Er komen af en toe wat mensen voorbij. Ik raak aan de praat met een stel. Ze vragen of ik al wat heb gevangen, maar helaas. Wanneer ze weg willen lopen en me een fijne dag wensen roep ik enthousiast. "Oh look I've got a fish!" Het stel moet lachen en zegt "Good for you, what is it?" Ik beken geen idee te hebben wat voor vis ik aan mijn haak heb en voel me een beetje stom. "Oh that's a baby snapper, but it's too small, you can't bring that home otherwise you can get a fine. Try again and have a good day!". Ik wil de vis aan Jurgen laten zien maar hoe ik ook roep en sta te gebaren terwijl ik de vis hoog in de lucht houdt, hij hoort mij niet. Snel haal ik de haak uit zijn bek en gooi hem terug. De vis verdwijnt al zwemmend weer in het diepe water.
De volgende dag is nog zonniger dan gisteren. We maken een wandeling langs de kust van Dongara. Op het meer zien we een aantal grote pelikanen die visjes proberen te vangen. Jurgen hoopt stellig slangen te spotten tijdens onze wandeling. Ik weet niet wat het is, maar hij vind het fascinerend. Je zult slangen niet snel zien, ze zijn bang en wanneer ze de trilling horen op de grond schieten ze weg. Wel hebben we er één gezien op een camping die daarna werd gevangen door een man. Hij deed de slang in een grote zak om hem elders vrij te laten. We hebben wel al veel dode slangen op de weg gezien. Ze zijn er dus zeker, maar als je het mij vraagt mogen die giftige wezens ver weg blijven. We lopen na de wandeling langs een soort snackbar aan de pier en bestellen een portie fish&chips. Hier is de 'fish' vaak gebruikelijk van 'Gummy Shark' (een kleine haai). We eten dus voor het allereerst haai in ons leven en het smaakt niet onaardig moet ik zeggen.
De volgende morgen rijden we naar Sandy Cape een plek langs de kust waar we overnachten. Helaas waait en regent het veel die dag en zitten we veel in de camper. Gelukkig hebben we voordat het ging regenen nog even op het strand kunnen lopen en een aantal mooie foto's van de baai kunnen maken.
We vertrekken al vroeg de volgende dag en rijden een flink stuk zuidelijker. We doen nog een aantal kustplaatsjes aan zoals Jurien Bay, wat bekend staat om zijn zeeleeuwen. Helaas zien we ze niet op het strand banjeren wat we stiekem hoopte. We gaan door naar Nambung Nation Park ofwel, 'The Pinnacles Dessert'. Dit park stond op mijn lijstje en wilde ik graag zien. De vrouw achter de entreebalie kijkt even naar onze Holiday Pass die we overhandigen "All good, you can just drive trough the park en stop wherever you want. We only ask don't touch or stand on the pinnacles, have fun guys!" We volgen de borden en rijden over de gravelroad het park op. Het lijkt wel rally rijden wanneer we diepe zand kuilen proberen te ontwijken. De camper kraakt en piept aan alle kanten! Hmm ik geloof niet dat dit helemaal bedoelt is voor onze ouwe rakker maar meer voor jeeps en 4WD. Ach we zijn nu al op weg dus kan ons het schelen! Het is een bijzondere gewaarwording wanneer er uit het zand allemaal grote leistenen rotsformaties opduiken als we verder het park in rijden. Dit is super tof, het lijkt wel een maanlandschap!
Van het ene National Park rijden we naar de volgende. Het is Yanchep National Park, waar we hadden gelezen dat je er koala's kunt bekijken. Aangekomen in het park boeken we twee nachten op de camping. Het is een prachtige plek. De caretaker vertelt ons kort wat we hier kunnen doen en dat er heel veel kangaroos in het park te vinden zijn. Rond een uur of vier komen ze vaak van het gras eten bij de buitenkeukens vertelt hij. Na de lunch lopen we naar de Koala's. Het zijn geen wilde Koala's, maar hier gebracht. Ze leven enkel in het wild aan de oostkust van Australië en in de buurt van Adelaide. Er zouden er vier moeten zitten volgens de caretaker. We zien er uiteindelijk twee hoog in de boom slapen. Koala's slapen veel en eten enkel eucalyptusbladeren, klinkt wel als een saai leven.
Die namiddag nadat ik langs de bloementuin ben geweest, wandel ik nog even langs de Koala's. Er zit er toevallig net één dichtbij het looppad in de boom, waardoor ik het beestje eens goed kan bekijken en een prachtige foto kan maken. In de avond staan we nog gezellig wat te kletsen met andere camping gasten bij het kampvuur. Om ons heen de kangaroos die steeds dichterbij komen, wauw!
De volgende ochtend wandelen we een 12 kilometer lange trail langs een oude reünie. Of zoals de wandeling wordt genoemd 'The Gost House Trail'. Geen spook gezien letterlijk, we waren de enige in het prachtige natuurgebied.
De volgende dag passeren we de grote stad van Perth. Jurgen rijd door de drukke stad van vierbaanswegen met een hoop verkeer wat in en uitvoegt op de snelweg. We rijden langs de skyline van hoge kantoor gebouwen. Ik moet zeggen dat ik trots op hem ben, dat doet-ie toch maar weer even. Perth zal ongetwijfeld een leuke stad zijn geweest, maar we slaan het over en rijden nog een stuk zuidelijker naar Busselton.
In Busselton gaan we naar een bekende lange pier op van 1841 meter. Je kunt zelfs een treintje nemen naar het einde, maar wij gaan gewoon lekker lopen. In de verte zien we dat er storm op komst is en we besluiten op een naastgelegen camping te overnachten. De oudere man en vrouw bij de camping receptie zijn uitgesproken vriendelijk wanneer ik hen vraag of ze nog een plekje hebben voor de nacht. Ze vinden het fantastisch dat we toeristen zijn en de vrouw zegt dat er sinds corona nog zo weinig komen. Haar man wijst ons de weg en rijd voor ons uit het terrein op. "Here you can park and when the rain en storm will come you can relax in the camp kitchen, there is a cough and tv en you can just cook there if you want". We bedanken hem en hij gaat er weer vandoor op zijn snorfiets en dan begint het hard te regenen. "Ik heb een verassing voor je morgen" zegt Jurgen in de camper. Maar natuurlijk vertelt hij niets. De volgende dag verklapt hij dat we eerst naar een wijnproeverij gaan en dat we erna twee nachten niet zullen slapen in onze camper. "Je maakt me nieuwsgierig!" roep ik. "Wacht maar rustig af" zegt hij.
De volgende morgen rijden we naar de wijnstreek van Australië, Margret River. Langs valleien met uitgestrekte grasvlaktes waar koeien grazen, wat afgewisseld wordt met grote stukken bosrijk gebied. Hier en daar zien we kangaroos liggen onder de bomen in het hoge gras. Deze omgeving is zo groen het is hier werkelijk prachtig! Ik houdt echt van de bossen, met een dikke glimlach op mijn gezicht zit ik naast Jurgen in de auto en geniet ik van het uitzicht.
We stoppen bij een wijnboer. De vrouw geeft ons een glas wijn waar een stipje op geverfd is. Ze vertelt ons dat we alle wijn mogen proeven en de glazen kunnen vullen tot de stip. Ik voel me een beetje dom als ik haar vraag wat ik met het porseleinen potje moet doen wat ik eerder overhandigd kreeg. "You can spit the wine in there, love". Oh wat stom van me, natuurlijk. Jurgen moet lachen. "Wat dacht je? Anders ben je straks stomdronken haha". Enthousiast loop ik van wijn naar wijn. Deze witte wijn is wel erg zuur zeg, dan die ernaast eens proberen. "Hmm Sauvignon Blanc, normaal vindt ik dat best lekker maar ook deze is best zuur, nouja misschien moet ik wennen na zo lang geen wijn te hebben gedronken?" De vrouw vraagt ons wat we lekker vinden en we vertellen haar dat we thuis graag Italiaanse wijnen drinken. Één fles rode wijn springt er echt tussen uit. De vrouw zegt dat deze uit het jaar 2018 komt en dat dit echt een topjaar was. Nou dat is ook wel te proeven! We besluiten daar wat flessen van mee te nemen en nog twee flessen rose. We rekenen af en lopen naar de camper. "Nu op naar de echte verassing" zegt jur met een knipoog.
We rijden een erf op waar op een bord staat 'Wildwood Valley Cottages'. Ik zie verderop een huis tussen de bossen uitkijkend over de vallei met schapen. In het huis bevindt zich een haard en een grote hoekbank. Ik plof neer op de zachte bank en kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst op een bank heb gezeten, ik gok dat thuis de laatste keer moet zijn geweest? Een grote open keuken grenst aan de woonkamer met in het midden een lange eettafel met stoelen. Er zijn twee slaapkamers en twee badkamers waarvan één met een ligbad en zelfs een wasmachine. Dat wordt wel een paar wasjes draaien.
"De afgelopen nachten waren zo koud dus ik dacht dan kunnen we even lekker opladen voordat we weer verder gaan" zegt Jur. Hij had gelijk, het was heel koud geweest waardoor we beide de slaap moeilijk konden vatten. Ik geef hem een dikke zoen en vertel hem dat het een fijne verassing is.
We hebben twee dagen écht genoten. Na zes weken weer slapen in een normaal bed is heel fijn. Wat was het een mooi huis in een prachtige bosrijke omgeving. Opgewarmd en opgeladen gaan we de camper weer in om onze reis naar Adelaide weer verder vervolgen...
