Langs de westkust van Australië vervolgen we onze reis. Lang uitgerekte kusten met helder groen - blauw water. Het heet ook niet voor niets 'eighty mile beach'. Waar het zandstrand eindigt in een baai met hoge kliffen en mangroven is Cape Kaudren. Daar waar we voor de komende paar nachten zullen blijven.
We rijden langs het Ranger Station waar we een klein bedrag betalen voor het camperen. Er zijn hier verschillende plekken waar je mag staan langs de kust met enkel een wc en een container om afval in te dumpen. Onze eerste nacht verblijven we bij de baai, waar we hutje mutje staan naast andere Australiers, maar dat zorgt wel voor wat leuke korte gesprekken. Het zijn vooral veel gezinnen met kinderen die deze plek bij de baai aantrekken. De tweede dag besluiten we verder te rijden richting de kliffen. We zien een mooi plekje boven langs de duinrand met uitzicht op de zee. Toevallig waar net iemand vertrekt met zijn caravan, dat komt mooi uit! Rechts naast ons staat een landrover met een hut achterop. Daarachter een aanhangwagen met een kleine roestige boot met een hoop stof en zand. In het gras daarvoor staat een quat met ernaast wat spullen, een paar autobanden, emmers en jerrycans met benzine. Ik vermoed dat de persoon hier al wat langer verblijft. Ik pak de stoelen en tafel uit de camper en vouw ze uit. Jur pakt de vishengels en maakt deze klaar. Jep, inmiddels heb ik ook een hengel en kan ik meedoen! Dan horen we een man naast ons wat roepen. Hij zit op zijn trapje naar zijn hut met een kop koffie in zijn hand. Zijn hond ligt er vredig naast te slapen. We verstaan niet wat hij zegt door de wind en lopen naar hem toe. Al snel staan we een uur gezellig te kletsen. We vertellen waar we vandaan komen en over onze reis. De man verteld over zijn leven. Zijn naam is Dennis en hij reist al jaren rond Australië en deed dit vroeger met zijn vrouw en kinderen. De kinderen zijn onderweg geboren en opgegroeid. Inmiddels zijn de kinderen volwassen en gesetteld. 'Mijn vrouw wilde niet meer rondreizen, dus heb ik haar een huis en een paard gegeven. Sindsdien reis ik alleen met mijn hond Chewy en ben ik gepensioneerd, Everybody happy' verteld hij. Zo nu en dan gaat hij in de mijnen op zoek naar goud. Hij wijst naar een paar rotsblokken bij het hoopje rommel in het gras. 'Daar zitten zeker sporen van goud in alleen is het een heel proces. Mijn zoon heeft hier voor gestudeerd en ik laat het door hem onderzoeken. Zo verdien ik wat geld bij'. De man ziet er geleefd uit en ik zie zijn ingevallen gezicht met groeven en rimpels. Ik gok dat hij in de 70 is. Hij doet me een beetje denken aan mijn eigen vader...
Later op de dag komt Dennis naar ons toe. Hij vraagt of we het leuk vinden morgen mee te gaan vissen op zijn boot en om vanavond samen wanneer het eb wordt octopus te vangen als aas. Daar hoeven wij geen twee keer over na te denken! De zon gaat langzaam onder terwijl we met ons hoofdlamp zoeken naar octopussen. In de verte horen we gerommel en geluid. 'Horen jullie dat? Dat zijn de walvissen die naar boven komen om te ademen' verteld Dennis.
De volgende ochtend waait het gigantisch hard. Onze camper gaat heen en weer en de tafel en stoelen buiten zijn opgevallen en gezandstraald. Dennis zegt dat we wat later vertrekken vandaag en wachten totdat de wind wat is gaan liggen. Hij pakt zijn stoel en komt bij ons zitten. We praten over van alles. Hij verteld ons veel over Australië, over de geschiedenis maar ook andere interessante dingen. Het is een slimme man en weet veel te vertellen. Het is fijn om naar hem te luisteren. Hij geeft ons veel tips.
Rond het middaguur is de wind wat gaan liggen en kunnen we vertrekken. Dennis rijd zijn boot naar beneden via de bootramp en koppelt deze los. Jur krijgt de taak om de boot met het touw vast te houden. Hij rijd zijn auto weer naar zijn oorspronkelijke plek en komt terug. We stappen allen in de boot en varen weg.
We varen langs de kliffen. Lichtbruine rotsformaties die uit het turquoise water rijzen, het is een prachtig uitzicht. De wind waait door mijn haren en ik geniet. Op het water in een boot geeft zo'n vrij gevoel. Heel even wordt ik emotioneel omdat ik aan mijn vader denk, die ook van varen hield. Hier zit ik dan op een boot met een man die op hem lijkt en voelt als een vader. Ik voel mij meer dan dankbaar. Dit soort momenten zijn zo mooi, zo puur en vergeet je nooit meer.
Het is werkelijk een feest in de zee want we vangen achter elkaar allerlei soorten vissen. Ik vang een baars en met moeite haal ik de vis binnen met mijn hengel, poeh dat is best zwaar! We bewaren wat vissen en gooien er ook wat terug in de zee. Na een aantal uur varen we terug met een mooie buit met de zon die al langzaam achter ons onder gaat.
Terug op de oever maakt Dennis de vissen schoon op een tafel. We spreken af dat hij de vis kookt en wij een salade maken. Na een uurtje eten we gezellig met zijn drieën terwijl de zon onder gaat in prachtige kleuren. We kletsen nog een tijdje na en dan houdt Dennis het voor gezien. We bedanken hem voor deze dag. 'Don't worry kids it was a plessure!' zegt hij terwijl hij lachend en zwaaiend terug loopt naar zijn hut.
Jur en ik besluiten nog even naar de heldere sterrenhemel te kijken. Het is hier zo donker dat je zelfs de melkweg kunt zien. We turen in het donker en zien dan een aantal vallende sterren. Wat een mooie afsluiter van deze dag en wat een bijzondere man. Gewoon een auto en aanhanger. Ik vind het mooi hoe deze man leeft. Het leven kan zo simpel en mooi zijn nietwaar?
