Het was een lange reis. Een vlucht van drieënhalf uur van Sri Lanka naar Kuala Lumpur. Daar hebben we vijf uur gewacht op de luchthaven tot onze volgende vlucht naar Bali, die ook zo'n drie uur duurde. We gingen daarbij ook weer een paar uur vooruit in de tijd. Al met al waren we denk ik zo'n 18 uur onderweg en skipte we een nachtje slaap.
Eenmaal op Bali besluiten we direct met een taxi naar de haven van Sanur te rijden. Daar pakken we de boot naar Nusa Lembongan, waar Kadek & Desi ons al zwaaiend staan op te wachten. We geven ze een dikke knuffel en rijden met twee scooters en onze backpacks weg. Even ging ik terug in de tijd. "Weet je nog de eerste keer toen reden we ook zo samen op de scooter naar The Lucky Cottage, dat is alweer bijna elf maanden geleden!". Hoe cliché het ook klinkt, maar de tijd vliegt! Als ik denk aan al onze avonturen en ons camperleven in Australië en Nieuw- Zeeland lijkt het alweer zo lang geleden.
Achterop de scooter kijk ik links en rechts om me heen. Er is niet veel veranderd op het eiland, enkel hier en daar wat nieuwe restaurants. Het voelt alsof we nooit zijn weggeweest. Bij de accomodatie zetten we onze tassen in het huisje. Desi is zo lief om voor ons wat kipsaté en mie goreng te halen zodat we niet nog naar een restaurant hoeven te gaan. Na het eten kunnen we geen pap meer zeggen en liggen we al vroeg in bed.
De volgende dag is het feest. Gauri de middelste dochter van Kadek & Desi is vandaag 6 jaar geworden! De hele familie is uitgenodigd dit te komen vieren. Een paarse prinsessen taart wordt op tafel gezet en alle kinderen dansen en wachten ongeduldig om de tafel heen. Donker haar, grote chocolade bruine ogen en een klein neusje. De kinderen hier lijken wel poppen zo mooi. Alle meisjes hebben al heel vroeg oorbelletjes, wat meteen al schattig maakt. Gauri wordt op een stoel gezet en er wordt gezongen en geklapt, waarnaar ze vervolgens met een flinke teug de kaarsjes uitblaast. "Toch weer leuk dat we hier bij mogen zijn hè" zeg ik tegen Jur. We worden inmiddels echt gezien als een deel van de familie. Zo'n verjaardag is eigenlijk niet veel anders dan thuis. De mannen drinken een biertje bij het zwembad, de vrouwen kletsen gezellig met elkaar en de kinderen spelen en rennen in het rond. Dan wordt het eten op tafel gezet. Twee grote bakken rijst, groente en twee schalen saté lilit volgen uit de keuken. Het zijn saté stokjes gemaakt van een mengsel van tonijn. Werkelijk om te smullen!
In de afgelopen weken hebben we veel rondgereisd en heen en weer gesjouwd met onze backpack. Het is nu eigenlijk wel even heel fijn een vaste plek te hebben en die backpack in de hoek te laten staan. Ik zie dat Jur wat bezig is op zijn laptop dus besluit ik zelf naar het strand te gaan. In mijn eentje en waarom ook niet. Voorheen deed ik dit niet zo en wachte ik vaak Jur af wat te gaan doen. Nu denk ik nee kom op lekker doen waar je zin in hebt! We genieten hier echt van de rust. Een beetje zwemmen, relaxen, lekker eten, spelen met de kinderen en gezellig kletsen met Kadek & Desi. Ik merk wel dat ik veel rustiger ben dan vorig jaar, toen we net begonnen aan onze wereldreis. Daar was ik al vaak bezig met "Oké wat gaan we doen vandaag? en hoelaat gaan we dan eten?" Nu denk ik wat maakt het nou eigenlijk uit. We nemen de dag lekker zoals die komt en we zien wel wat we gaan doen. En dat werkt voor ons helemaal prima! Daarnaast moeten we er nog maar even van genieten nu het nog kan. Als we straks weer terug in Nederland zijn is alles weer in het gareel. Hebben we weer genoeg verplichtingen en dingen te regelen. Máár ik hoop wel dat we onze relaxte mindsets een beetje meenemen naar Nederland, want dit is best wel een heel relaxt gevoel...
Twee dagen geleden kreeg Jur plots een dikke pijnlijke oksel. Na zelf wat googlen kwamen we uit op een acute zweetklieronsteking. Wat blijkbaar ineens kan onstaan. Toch maar even langs de dokter hier op het eiland. Die heeft Jur helemaal gecontroleerd en kreeg hij een antibiotica kuur mee voor vijf dagen. Inmiddels is het dag drie. Nog geen verbetering maar het lijkt er op dat het ook niet groter is geworden, mocht dat wel gebeuren moeten we terugkomen.
Hier geloven ze vooral ook in de kracht van de natuur. Kadek zegt dat hij iets weet. "I have something for you Jurgen you can use kelor leaves wait". Kadek rijdt weg op de scooter en tien seconden later zien we hem weer aan komen rijden met een plant voorop. "Haha wat is hij allemaal van plan?" zeg ik tegen Jur. Hij pakt de plantensteel in zijn hand en gebaard dat Jur zijn arm omhoog moet doen. Drie keer slaat Kadek met de bladeren tegen zijn oksel en loopt weg met de stengel. "Oke is good, now put this leaves in kitchen". (Dit heeft iets te maken met de goden) "That's all? vraagt Jur lachend. "Yes three days and then over. They use here for that, it's good!" zegt Desi overtuigend. Oké nou wie weet krijgt Jur een beetje hulp van de Balinese goden haha.
We blijven dus nog wat langer hier in The Lucky Cottage. Gelukkig voelt het vertrouwt en zijn we in goede handen. Daarnaast zit hier ook alles om de hoek, een supermarkt, restaurantjes en ook een dokter. Helemaal prima. Als alles weer in orde is met Jur zijn oksel dan gaan we eind volgende week terug naar Bali om ons visum te verlengen. Je krijgt een visum van dertig dagen als je aankomt in Indonesië maar wij willen er graag nog eens dertig dagen aan vastplakken. Dit kunnen we regelen bij het 'Imigrasi Kantor'. Waarbij we vingerafdrukken en foto's moeten laten maken én ons paspoort moeten afstaan. Daar zijn we wel even een paar dagen zoet mee. We zullen denk ik dan een beetje rondtoeren in de buurt op de scooter. We zijn van plan enkel onze kleine rugtas mee te nemen en onze backpacks hier achter te laten bij Kadek & Desi, dat is wel zo makkelijk. We komen dus wéér een keer terug hier op Nusa Lembongan haha. Na ons nieuwe visum willen we graag nog de Gilli eilanden bezoeken, die bekend staan als het snorkel en duikers paradijs van Lombok. Daar hebben we wel heel veel zin in. Op naar nog wat meer avonturen voordat ons jaar erop zit!
Reis je nog even met ons mee?
The Lucky Cottage