Om half zeven in de ochtend gaat de wekker. Ik pak mijn backpack in en stap daarna onder de douche. Een half uur later staan Jur en ik beneden voor het hotel, waar we wachten op een taxi. We worden afgezet bij de busmaatschappij, Giant Ibis. Het is er al behoorlijk druk bij het kantoor. Veel andere toeristen staan net zoals ons te wachten op de bus. Niet veel later komt de bus aangereden. Onze backpacks worden ingeladen en kunnen instappen. Er gaan twee chauffeurs mee en een bus attendant. We krijgen van haar een flesje water, wat lekkers en een formulier voor het visum. Na ongeveer tweeënhalf uur rijden komen we aan bij de grens van Vietnam en Cambodja. We stappen uit en dienen allemaal in de rij te staan bij de immigratie ambtenaar. De dame van de bus overhandigd alle paspoorten aan de man achter het loket. Één voor één worden we naar voren geroepen om ons paspoort weer in ontvangst te nemen. Alles verloopt vlot. We stappen de bus weer in en zetten de reis voort. De totale rit duurt zo'n zeven uur en rond een uur of drie in de middag komen we aan in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Het hotel ligt niet heel ver van het busstation en we besluiten te lopen. Met een rugtas van achtien kilo op onze rug en één van vier kilo op onze buik valt deze wandeling wel onder de categorie "sporten" haha.
Na het avondeten komen we weer terug in de kamer. Ineens hoor ik een vreemd geluid alsof er iets tegen de balkon deur vliegt. Ik kijk naar de deur en dan zie ik het. "Oh gatver het is een grote kakkerlak Jur!". Het beest vliegt als een malle heen en weer rond de kamer en proberen het te ontwijken. Er zie dat er een enorme kier zit onder de houtenbalkon deur. Waar de kakkerlak vermoedelijk zo naar binnen is gekropen. Jur gaat naar beneden om dit te melden. De man van het hotel komt kijken en grijpt de grote kakkerlak alsof het niets is en gooit hem naar buiten. Ik bedank hem en hij vertrekt weer. Nog geen vijf minuten later is het weer raak! Een kakkerlak vliegt heen en weer en land op bed. Jur plaatst er snel een glas overheen. We melden het nog een keer bij de man en laten hem meteen ook de grote kier zien onder de balkondeur. Hij ziet het ook en zegt ons dat we een andere kamer krijgen. Één zonder balkondeur, beter!
De volgende ochtend na het ontbijt vertrekken we met een tuk tuk naar Choeung Ek ofwel 'The Killing Fields'. Tussen 1975 en 1979 werden in Cambodja zo’n 2 tot 3 miljoen mensen vermoord onder het brute regime van de rode Khmer. Onder leiding van Pol Pot. Veel van de moorden vonden plaats in zogeheten Killing Fields. Naar schatting zijn er 20.000 van deze massagraven verspreid over Cambodja. Een van de grootste massagraven was de Killing Fields van Choeung Ek.
We kopen een kaartje bij het loket en krijgen een Nederlands ingesproken headset mee. We lopen het pad op naar het eerste bord. Hier wordt verteld dat op deze plek iedere dag volle trucks aan kwamen rijden met gevangen, die geen idee hadden wat hen hier te wachten stond. De gevangenen werden vrijwel direct geëxecuteerd. Niet met kogels die waren in die tijd schaars en duur, maar op legubere wijze met stokken, scherpe messen en zelfs met scherpe palmbladeren. Ik luister via de headset naar een verhaal van een overlevende die dit voor zijn ogen heeft zien gebeuren en krijg kippenvel over heel mijn lijf...
We lopen verder langs veel lege massagraven waar wel 450 slachtoffers zijn gevonden in één massagraf. Hier en daar op het pad zie ik stukken kleding uit de grond steken. Als het heftig heeft geregend komen er op de dag van vandaag nog altijd kleding en botten aan de oppervlakte. Een stuk verderop komen we bij de zogeheten 'Killing Tree'. Ik zie dat de boom vol hangt met kleurijke armbandjes als gedenkteken. Ik druk het nummer in op de headset en het verhaal begint....
De boom werdt door de rode Khmer gebruikt om kinderen te vermoorden. Op brute wijze werden kinderen en baby's tegen de boom gegooid tot zij dood waren. De rode khmer lieten vaak de moeders toekijken. Ik krijg tranen in mijn ogen, dit is te gruwelijk voor woorden...
We naderen het einde waar zich de hoge gedenk Stoepa bevindt. We lopen het trapje op en trekken onze schoenen uit voordat we naar binnen stappen. Ongeveer acht duizend schedels liggen hier opgeborgen achter het glas. De schedels hebben elk een gekleurde sticker, die weergeeft met wat voor wapen zij zijn vermoord. Het is echt ongelooflijk..
De tour zit erop en we lopen richting de uitgang. We zijn er beide een beetje stil van. De man van de tuk tuk heeft op ons gewacht en we kunnen direct instappen. We rijden naar de volgende plek. Het Tuol Sleng museum. Het museum is gevestigd in een oude school die door de rode Khmer werd omgebouwd tot de gevangenis S-21. (Securtiy prison 21). Hier werden mensen gevangen gehouden die volgens het regime een ‘’gevaar’’ waren voor de nieuwe argrarische staat. Leraren, wetenschappers, zakenmensen, journalisten en zo’n beetje ieder ander opgeleid persoon werd gezien als de vijand. Zelfs het dragen van een bril was al aanleiding om gevangen genomen te worden! Ook directe familieleden en kennissen van de "verdachte" werden opgepakt. De gevangen werden op brute wijze verhoord en gemarteld tot zij een bekentenis aflegde. Daarna werden zij geëxecuteerd en afgevoerd naar de vele Killing Fields, zoals Choeung Ek.
We lopen het gebouw naar binnen en zien de kleine cellen die zijn gemaakt in de klaslokalen. Soms is de bevestiging van de voetkettingen nog te zien in het cement. Oude bloedvlekken zijn hier en daar nog vaag zichtbaar op de tegels. Alle gevangen die hier kwamen werden gefotografeerd en verhoord. Die foto's zijn nu nog overal te zien in het museum. Ik blijf een tijdje naar de gezichten op de foto's staren. Ik zie ook foto's van kinderen. Een aantal staan zelfs lachend op de foto, niet wetende wat hen staat te wachten. Het is onwerkelijk. Je kunt je toch niet voorstellen dat gewone mensen in staat waren om te veranderen in zulke gewetenloze moordenaars? Het uitmoorden van hun eigen volk?
We houden het voor gezien vandaag en lopen naar de uitgang van het museum. Het was een beladen dag met veel informatie en indrukken. We besluiten in plaats van een tuk tuk te nemen lekker ontspannen terug te wandelen naar het hotel.
