Weken naar uitgekeken en nu was het dan zover. Een nieuwe reis, een nieuw avontuur. Stiekem niet helemaal. Costa Rica het land wat we samen in 2018 al eens bezocht hebben en vanaf dat moment hebben gezegd, hier moeten we nog eens naar terug! Dus zo gezegd, zo gedaan 6 jaar later...
De reis verliep voorspoedig. Een vlucht van ruim tien uur naar Houston - Amerika waar we bijna aansluitend doorvlogen naar San Jose, de hoofdstad van Costa Rica. Eenmaal 's avonds in het hotel plofte we beide met een zucht op bed. "Pfff wat een reis weer hè, maar we hebben zo wel een extra lange zaterdag" zei ik lachend tegen Jur, die moeite had zijn ogen open te houden. Hoogtijd om de tanden te poetsen en lekker te gaan slapen! Het tijdverschil zorgde de volgende ochtend voor een Jetlag. Vijf uur in de vroege morgen waren we klaarwakker. Ik keek op mijn telefoon die ook de tijd weergaf van Thuis 13:00 uur zag ik op het verlichte scherm staan, het was hier acht uur vroeger dan in Nederland. Jurgen stapte uit bed en zette een heerlijk pruttelbakkie met het koffiezetapparaat op de kamer. Costericaanse koffie, ja dat proef je wel! Na een warme douche en ons in luchtige kleding te hebben gehezen liepen we naar beneden, waar we een plekje uit zochten bij het ontbijtbuffet. Er was keuze uit van alles sapjes, koffie, thee, fruit, yoghurt en broodjes. "Zullen we zo maar gelijk de huurauto ophalen?". Zei Jur terwijl hij een hap nam van zijn broodje met roerei.
De verhuurmaatschappij was zo'n vijf minuten lopen van het hotel. Na een korte uitleg, hier en daar op papier onze handtekening te hebben gezet kregen we de sleutels overhandigd. Een Hyundai Tuscon, het had me eerder niets gezegd hoor. In automerken ben ik totaal niet thuis, maar wat mij betreft een prima degelijke auto. De backpack legde we achterin de kofferpak en stapte vervolgens in de auto. Op naar de eerste bestemming!
Een plek waar we destijds ook een nacht hebben geslapen vlakbij het Carrara National Park, verscholen in de natuur. Dé habitat van de prachtige kleurrijke Ara's. Het weer beloofde veel goeds vandaag, inmiddels was het al in de middag en het was nog altijd droog en redelijk zonnig en dat tijdens het regenseizoen. "Waarom gaan jullie in godsnaam in regenseizoen naar Costa Rica?" Hoor ik sommige nog zeggen. We hebben er bewust voor gekozen omdat het in deze tijd juist zo mooi is. De natuur is volop in bloei. De regenwouden zijn groener dan groen en de watervallen zijn op zijn mooist!
Eenmaal aangekomen bij Cerrolodge, ons verblijf voor komende nacht nemen we plaats op het terras van de Lodge. Talrijke vlinders fladderen in het rond. Af en toe komt een nieuwsgierige eekhoorn om de hoek snufffelen. En daar als kers op de taart plots twee geelvleugelara's in de boom, wauw prachtig, vlug een paar mooie foto's schieten!
Tja.... en dan is er toch echt geen ontkomen aan! Langzaam wordt het steeds donkerder en dan plots breekt de hel los. De regen valt met bakken naar beneden. Het water stroomt als een waterval langs het pad en een grote vieze blubberpoel vormt zich voor onze Lodge.
Pure Vida ofwel Love it! 😉
Reactie plaatsen
Reacties