Vroeg in de morgen werden we gewekt door het harde gebrul van een aantal brulapen die hoog in de bomen verscholen zaten. Ik schoof het gordijn opzij en keek door het raam naar buiten, het was nog schemerig maar wel droog zo te zien. De sliert van lampjes die in de bomen hingen gaven een gezellige verlichting weer. Ik keek op mijn horloge. Half zes, wat zijn we er weer lekker vroeg bij. Na een kop koffie op de veranda van het restaurant pakte we de spullen in en checkte uit. Het was zo'n twee uur rijden naar Monteverde, een plek hoog in de bergen, wat bekend staat om zijn nevelwoud. Monteverde heeft een luchtvochtigheid van bijna 100% gedurende het hele jaar. Door de constante instroom van warme, vochtige lucht die opstijgt zorgt zorgt dit voor een vochtige mist die blijft hangen in de bergen.
De weg ernaar toe was goed te rijden, alleen het laatste stukje vergde wat meer uitdaging. De weg liep stijl naar boven en het begon licht te regenen. Jur ontweek hier en daar een diepe kuil, wat door de flinke regen was veroorzaakt. Eenmaal aangekomen in het stadje zelf zagen we een leuk tentje waar we een typisch lokaal ontbijt bestelde. "Gallo Pinto" Zwarte bonen met rijst, roerei, tortilla en een soort van gebakken stukjes banaan. Met een lekker bakkie cappuccino ernaast smaakte dat meer dan goed!
Na het onbijt reden we door naar ons nieuwe onderkomen, waar we meteen al mochten inchecken. De vrouw van de receptie ging voor ons uit. Het houten huisje lag verscholen in de natuur. Op de veranda aan de voorzijde stond een gezellige picknicktafel. Ik draaide de sleutel in de duur en ging naar binnen. Het voelde alsof ik terug in de tijd stapte. De donker bruine plavuizen vloer, de antieke meubels en de groene gordijnen langs de ramen gaven een kneuterig gevoel van een houthakkers huisje midden in het bos. "There is a heater you can use, my advice buy some wine and chocolate and settle down" zei de vrouw lachend terwijl ze wegliep. Misschien niet eens zo'n slecht idee, het was inmiddels gaan regenen en de temperatuur was hier in de bergen gedaald naar een graad of vijftien.
De volgende morgen was het droog. Klaar in onze regenpakken vertrokken we al vroeg in de ochtend naar het Monteverde Cloud Forest om daar te gaan wandelen. We waren de eerste bezoekers. Om zeven uur ging het park open en kochten we een ticket en liepen vervolgens het park naar binnen. Niet alle trails waren geopend in het regenseizoen, dit waarschijnlijk door de vele regenval en aardverschuivingen. Ik keek al wandelend om me heen. De hoge bomen waren bedekt met een dikke laag mos. Grote groene varens staken uit de grond omhoog. Ook de typische jungleblad plant was hier veel te zien. De lichte regen kletterde tussen de beschutte laag van hoge bomen op de kleine plantjes langs het pad. Een mysterieus gevoel gaf het, de nevel die tussen de bomen hing. Uiteindelijk leide het pad ons in twee uur via de hangbrug naar een uitkijk punt, weer terug naar de uitgang. Mooi op tijd want het begon weer aarde donker te worden en uit het niets weer keihard te plensen...
No rainforest without rain 😉
Reactie plaatsen
Reacties