#3 Costa Rica | De flora en fauna van La Fortuna

Het zonnetje scheen door de ramen van de auto. De temperatuur was hier een stuk aangenamer dan hoog in de bergen. We waren denk al een uurtje onderweg. De kronkelige wegen leide ons langs het kratermeer. Het was een mooie route met uitzicht op de Vulkaan Arenal, die in volle glorie te zien was. Geen wolkje aan de lucht. Onderweg stopte we even om wat foto's te maken en zagen we een leuk tentje waar we besloten te ontbijten. Dat kan hier trouwens prima. Er zijn genoeg gezellige restaurants en zogenoemde 'Soda's'. Dit zijn veelal familie bedrijven waar je Costericaans kan eten. Zwarte bonen met rijst wat de locals hier als ontbijt, lunch en avondeten nuttigen. Maar alle drie dan net even anders. Hmm het zou mij denk toch gaan vervelen...


Zo'n kleine drie uur later reden we het stadje La Fortuna binnen, onze volgende bestemming voor de komende nachten. Het drukke, maar vooral toeristische stadje had veel restaurants en winkeltjes. Omdat het nog te vroeg was om in te checken, besloten een tour te gaan doen. "The best Sloth & Bird Watching tour in La Fortuna!" las Jur voor op de website. Nou laten we gaan!

Samen met een gids liepen we het park in. Jaimy keek door haar verrekijker naar de boomtoppen. "Hmm yes found one!". Ze zette haar telescoop neer en keek door de lens. "Come here Mandy, come see this three-toed sloth". Ik keek door de telescoop en zag een bol haar zitten hoog in de boom. Het dier bewoog heel langzaam zijn kop zodat deze goed te zien was. Wat een grappig dier toch eindelijk die luiaard, ze zijn zo langzaam en het lijkt alsof ze altijd lachen. Leuk weetje; ze komen enkel vanuit de boomtoppen naar beneden om te poepen en dit maar één keer per week, kun je je dat voorstellen?

Die avond maakte we een Night Tour in een ander park in de buurt. Lange broek, dichte schoenen, zaklamp, hoofdlamp, fles deet en de camera check! We waren er helemaal klaar voor. Carlos, de gids stond ons al op te wachten met zijn kaplaarzen aan. "Hola Chicos, bienvenido, como estas?" Ik antwoorde terug in het Spaans. "A Habla Español!"
"Un poco", zei ik aarzelend.
Het is leuk om weer een beetje spaans te spreken maar al gauw gaat het me veel te vlug en begrijp ik er geen pepernoot meer van. Maar hier en daar met wat woorden en korte zinnen merk ik dat het wordt gewaardeerd door de Tico's & Tica's.


De nachtwandeling kon beginnen, samen met de gids liepen we het park in. Het was inmiddels al helemaal donker. We stopte bij een vijver. "Look here guys, it's a red eyed tree frog and there are a lot of them!".
De groene beestjes met hun fel rode ogen, witte buik en blauwe poten waren heel goed te bewonderen. Wat een prachtige kikker, het boegbeeld van Costa Rica. Ik snap wel waarom.

"Guys always be carefull and keep your eye on the ground when walking. Watch out for the Fer de Lance snake there mostly on the ground under the leafs". Zegt Carlos terwijl zijn zaklamp schijnt over het pad. De langspuntslang is enorm giftig en veroorzaakt de meeste slangenbeten in Zuid Amerika. De slang vertrouwd op zijn schutkleur en zal niet snel door vibratie, zoals de meeste slangen direct wegschieten als je ergens loopt. Dit maakt het zo gevaarlijk. Ze zijn niet bang en nieuwsgierig. De boeren die op het land werken komen hier vaak mee in aanraking. "What to do if you get bitten"? vraag ik Carlos. Het is belangrijk dat je binnen twee a drie uur behandelt wordt in het ziekenhuis met de eerste dosis antigif in combinatie met adrenaline. Duurt dit langer dan kost dit je wellicht een arm of been. Geen behandeling is uiteindelijk de dood het gevolg zegt Carlos. Brrr, ik voel de rillingen over mijn lijf gaan terwijl we onze nachtwandeling voort zetten. Druk schijnend met de zaklamp op het pad en langs de bladeren kijk ik om me heen. Hoewel het me ergens gaaf lijkt er één te kunnen zien maakt het me tegelijkertijd ook een beetje bang.

In 2018 hebben Jur en ik er samen één gespot. Het had de nacht ervoor flink geregend en we besloten toen in de ochtend een wandeling te maken in het regenwoud. En toen plots daar in de modder voor ons op het pad een Fur de Lance! Weliswaar een kleintje. We maakte foto's en lieten die toen 's avonds zien aan de gids. Ik weet nog precies zijn woorden. "Lucky you that you have seen the Fer de Lance. Well my friend get bitten en he died". Geruststellend wel haha.....

Na de nachtwandeling keerde we terug naar de accomodatie. In het restaurant van de Lodge namen we plaats voor het avondeten. De pasta pomodoro smaakte goed, maar het was veel. Iets van een typische amerikaanse portie. We keerde terug naar ons huisje. Plots in de struiken zag Jur iets bewegen. Met onze zaklampen schenen we op de laaghangende bomen. "Kijk een slang! De slang bewoog al kronkelend over de tak. "Wil jij de camera even halen?" Vroeg Jur. Na een aantal foto's en het dier op gepaste afstand te hebben bewonderd liepen we terug. Volgens Google was zijn naam de Cloudy Snail Eater en was dit gelukkig geen gevaarlijke slang.