Het is kwart over 6 in de ochtend en al licht wanneer ik op het bedje bij ons zwembad lig. Kijkend over de rijstvelden met daar achter Vulkaan Agung, die nu nog prachtig te zien is op deze vroege ochtend. De wolken beginnen zich al te vormen rondom de vulkaan, nog even en dan is-ie weer verdwenen achter een dot watten.
We konden gisteren tijdens het avondeten amper onze ogen nog openhouden en zijn vroeg gaan slapen. Lichtelijk lamgeslagen staar ik voor me uit en flits alles voorbij. De afgelopen dagen waren druk en stressvol. Vooral het afscheid van onze vrienden en familie, maar tegelijkertijd zo waardevol. Naast me hoor ik geritsel in de bosjes en dan zie ik twee geel met zwarte vogeltjes op een palmblad zitten die beginnen te zingen. Wauw wat is het hier toch prachtig!
En dan dringt het besef tot me door dat we dit kunnen doen, een wereldreis, een jaar weg, een jaar reizen, een jaar vol zelfontwikkeling, leren, groeien, en alles boven dat, leven! Een buitenkans, wat ben ik ongelooflijk dankbaar...
