Onze volgende bestemming is de Kinabatangan rivier. Kinabatangan is een beschermd natuurgebied en vormt het leefgebied van orang-oetans, neusapen, dwergolifanten, krokodillen en neushoornvogels. Het is één van de laatste bestemmingen van Borneo waar het dierenleven nog te zien is, daar waar de palmplantages de natuur nog niet hebben overgenomen. Het is bizar, de hele weg van Sepilok naar Kinabatangan heb ik enkel palmplantages gezien! Het leefgebied van de dieren wordt dus alsmaar kleiner en kleiner..
Na een busrit van twee en half uur komen we aan bij de lodge wat direct gelegen ligt aan de rivier. Een dame van de lodge stapt de bus in en geeft ons snel informatie. Zij is nauwelijks te verstaan want de motor van de bus draait nog. Het begint wat te regenen, dus pakken we snel nog onze regenjassen, de camera en een verrekijker van de lodge. We droppen onze backpacks bij de receptie en lopen naar de boot. We stappen in en varen weg.
Het begint nog veel harder te regenen. Al die regen op mijn brillenglazen maakt het lastig rond kijken. Niet veel later wordt het gelukkig droog en blijkt het ons geluk want na de regen komen de dieren weer tevoorschijn. We zien een aantal neusapen slingeren in de boom, waaronder een mannetje die goed te herkennen is aan zijn grote neus. Een boom verder zitten een aantal makaken die nieuwsgierig naar ons kijken. Het geroep van de neushoornvogel die overvliegt tussen de boomtoppen.
Na het avondeten staat er een 'night walk' op het programma. We trekken de lange broek en bergschoenen aan. Terwijl we staan te wachten zien we dat steeds meer mensen zich verzamelen. We vertrekken uiteindelijk met 18 man de jungle in, een veel te grote groep voor een avondwandeling in de jungle als je het mij vraagt. Het pad blijkt erg modderig. Nu begrijp ik waarom iedereen de laarzen heeft gepakt die bij de Lodge klaar stonden. Het rondje dat we lopen is niet lang en helaas zien we geen nachtdieren behalve een hoop modder.
De wekker gaat vroeg de volgende ochtend en om zes uur zitten we allemaal weer op de boot. Het is al bijna licht wanneer we wegvaren. Na een stukje varen zien we een mannetjes Orangoerang hoog in een palmboom zitten. Hij smult van de palmbladeren en lijkt zicht niet te storen aan zijn publiek. We varen verder en dan roept onze gids 'look there a big crocodile'. Iedereen staat op en zoekt voor het dier in het water. Ik pak de verrekijker en dan zie ik het roofdier liggen, alleen zijn kop met zijn ogen gefocust op ons. We varen er langzaam iets dichter naar toe. Hij gaat kopje onder en komt een stuk verder weer boven water. De krokodil zwemt geruisloos en sierlijk vooruit. Zijn kop en staart zijn nu goed te zien. Wauw, prachtig en wat een beest!
Na het ontbijt maken we ons weer klaar voor een wandeling in de jungle. Dit keer ben ik slim en pak ook een paar laarzen. De grootste maat laarzen is maat 44 en dus trekt Jur zijn eigen 'nog steeds natte schoenen' maar weer aan. We varen een klein stukje en stappen uit op een kleine vlonder. We lopen het regenwoud in langs de rivier. Onderweg zien we een hoop olifantendrollen maar helaas geen olifanten. Omdat het hier zo vochtig en modderig is stikt het er van de muggen. Ondanks ik een lange broek en regenjas aan heb weten deze rakkers wel mijn gezicht te vinden. Ik probeer ze weg te slaan maar ik voel ze al prikken. Wanneer we stoppen begint Jur te lachen 'ze hebben je wel lekker te pakken gehad schat'. Hij maakt een foto van mijn gezicht en laat me die zien. Het lijkt wel een slagveld, ik tel er zo al tien. Het jeukt als een malle en de bult vlak onder mijn oog zwelt op. Ik denk toch iets van een allergische reactie. Ja die Jungle, die is soms best een taaie!
De volgende morgen na het ontbijt lopen we naar onze lodge. We zien een grote varaan wegschieten onder onze vlonder. Hier gewoon wildlife voor de deur! Wanneer we de voordeur open doen schrikken we ons rot. Een paar makaakogen om de hoek staren ons aan en zien we er een aantal op de bedden lopen. 'Snel de deur dicht en haal de gids!' Ik ren als een malle met mijn slippers over de vlonder naar de receptie en zeg hen dat we wat apen in ons huisje hebben. De gids loopt met me mee en doet de voordeur open. 'Don't go inside, wait here' zegt hij. Hij verjaagt de apen door luid te schreeuwen, te klappen en te stampen. Ze schieten één voor één naar buiten als krijsende varkentjes. Wanneer de kust veilig is kunnen we naar binnen.
Gatver wat een stank! Overal ligt poep en plas. Ik bekijk snel wat de schade is en loop naar het hoopje troep in de kamer. Het valt mee, gelukkig hadden we bijna alles al ingepakt. Alleen mijn backpack stond nog open en de apen hebben wat kleding eruit gegooid. Op de grond liggen spullen uit mijn toilettas waar wat gaten in gebeten zijn. Ik ontdek dat ze een pilstrip te pakken hebben gehad. De strip is halfleeg, hier en daar zit nog een pil. Ik moet er wel om lachen 'Zo die aap is in ieder geval goed beschermd nu haha!'.
