Na de riviercruise reizen we verder naar het stadje Lahud Datu, waar we één nacht verblijven. De volgende ochtend worden we vroeg opgehaald om naar onze volgende bestemming te gaan, Danum Valley Rainforest. Eerst moeten we nog even langs het kantoor om ons te registreren, zodat zij weten hoeveel toeristen er in het regenwoud verblijven. Het blijkt allemaal erg serieus, na het invullen van drie formulieren. We stappen weer in de auto en rijden verder. Nadat we de slagbomen van de security meneer zijn gepasseerd is het een grevelpad dwars door de Jungle. Ik snap nu waarom we zijn opgehaald in een pick-up. De rit is al een hele beleving met zelfs een stuk dwars door de smalle rivier! Onze chauffeur zegt dat we nu al wildlife kunnen spotten en verteld ons dat hij een aantal keren olifanten is tegen gekomen langs de weg. In de twee en half uur er naar toe zien we een roofvogel, een grote hagedis en een aap in een boom. Cool, dit beloofd veel goeds!
We komen rond het middaguur aan bij Danum Valley Field Center en krijgen de sleutel van onze kamer. Het een gedateerde kamer uit de jaren 80 met een ventilator. Aan de muur hangt een vergeelde panorama foto waarop de mistige vallei van Danum te zien is tijdens zonsopkomst. Een waterkoker, koffie en twee flesjes water staan op een plank. Het raam staat open en er is een hor voor geplaatst. De geluiden uit het regenwoud zijn goed te horen op de achtergrond en je krijgt hier echt het Jungle gevoel! We kunnen direct aanschuiven voor het lunch. Een bak Rijst, kip, groenten en wat fruit staan klaar bij de buffettafel.
We relaxen nog wat na de lunch en dan wordt er op onze deur geklopt. Het is Danny onze gids. Hij stelt zich voor en zegt dat hij nu invalt wanneer het druk is en hij normaal de Gibbons onderzoekt samen met zijn professor. Hij vertelt honderd uit en ik merk dat deze man heel veel kennis heeft van het regenwoud, de dieren en planten. Danny is super enthousiast en dat maakt het allemaal nog veel leuker!
We vertrekken in de namiddag het regenwoud in. Een lange broek, speciale sokken tegen bloedzuigers en een rugzak met een grote fles water. Het begint een beetje bewolkt te worden wanneer we al even onderweg zijn. 'Hopefully it will rain later, after the rain the frogs and the snakes come out' zegt Danny met zijn zaklamp gericht op een holletje in een berm. We lopen een bebost pad op wat stijl naar beneden loopt. Danny loopt behendig naar beneden maar wanneer ik denk hetzelfde te doen, glij ik uit en beland ik vol met mijn kont in de modder. 'Are you oke Mandy?' vraagt Danny. 'Yes I'm fine'. Echt weer wat voor jou zegt Jur en we moeten beide lachen.
Danny vertelt dat hij als kleine jongen bij de scouting een ongeluk heeft gehad in het regenwoud. Het begon te regenen en te waaien en een aantal takken kwamen op zijn hoofd terecht. Een tak doorboorde zijn schedel en hij moest met spoed naar het ziekenhuis. Na een operatie bleek hij op het nippertje geluk te hebben gehad. 'That's why I always check when it's start to rain and strong wind together that can be dangerous.'
Niet veel later begint het te spetteren en nog geen vrijf seconde later komt het met bakken uit de hemel. We schuilen onder een boom maar het heeft weinig zin. Zelfs de rugtas die waterdicht zou moeten zijn kan dit ook niet aan. Het water drijft van ons af. Danny tuurt naar de hemel door de takken heen. Ik zie de twijfeling op zijn gezicht maar hij zegt toch dat we beter door kunnen gaan omdat we al halverwege zijn. Het begint inmiddels ook zachtjes te waaien en nog donkerder te worden. Ik denk aan het verhaal wat hij zojuist heeft verteld over vallende takken maar nog meer denk ik aan het verhaal over slangen die tevoor komen als het regent. Niet bepaald geruststellend... We lopen door met Danny voorop. Ik zie haast geen steek voor ogen met mijn beslagen bril, had ik nu maar mijn lenzen in gedaan en die regenjas had nu ook best handig geweest haha. Ineens voel ik wat prikken op mijn bovenarm ik kijk naar mijn arm en zie een bloedzuiger. Hé bah! Snel trek ik hem er vanaf maar dat blijkt nog lastig want hij heeft zich al vastgezogen. Achter me hoor ik Jur roepen dat hij er ook één heeft. Ik kijk naar mijn schoenen en daar zie ik er nog meer op kruipen. Oké denk ik. 'gewoon doorlopen dat komt straks wel, je ziet nu toch geen steek voor ogen'. Na een half uur lopen zijn we de jungle uit en komen we weer aan bij het Field Center. Inmiddels is het wat droger geworden. Andere toeristen kijken ons wat vreemd aan wanneer we drijfnat aankomen bij het hoofdgebouw. Ik trek mijn schoenen uit en zie nog meer bloedzuigers, toch wel fijn hoor die speciale sokken. Nog onder de indruk van het avontuur van net kijken we elkaar aan. 'Dit was best een spannend avontuur hè schat?' ....
