Een dag eerder dan gepland rijden we weg uit het Abel Tasman National Park. Het weer is omgeslagen en er beloofd vannacht veel regen te vallen. Aangezien we een lange gravel weg door de bergen moeten rijden vonden we het toch verstandig al te vertrekken. Een alternatieve weg is er niet en vast komen te staan willen we ook niet.
Een lange rit hebben we voor de boeg vandaag. Het uitzicht onderweg verveeld me geen moment. Lange wegen door de bergen langs heuvels en boederijen, er valt hier genoeg te zien! Tussendoor stoppen we nog bij de Maruia Waterfall om een foto te maken en te lunchen voordat we weer doorrijden. Het is inmiddels al een uur of vijf in de middag als we stoppen bij Fox River Campground langs de snelweg. Meerdere campers hebben zich hier al gesetteld voor de nacht maar gelukkig is er nog een plekje over. Waar we al voor gewaarschuwd werden door andere toeristen is meer dan waar. Hier aan de westkust enorm veel zandvliegen die heel gemeen bijten! Dus blijven we lekker in de camper.
De volgende dag rijden we naar het Poparoa National Park. De auto parkeren we op de parkeerplaats. We hijsen ons in een lange broek en regenjas want het is vandaag bewolkt en regenachtig. De Poporari River Track volgt zich langs de rivier door een oase van groene varens en tropische bomen. Wederom voelt het alsof we weer door een jungle lopen. De frisse geur van wildernis en natte bladeren kruipt in mijn neus. Kletterende beekjes en verscholen watervallen zijn het decor van deze prachtige wandeling door de ongerepte natuur. We vervolgen de track die langs een berg naar beneden over een hangbrug gaat. Daar bij een picnicplaats besluiten we wat te eten voordat we de wandeling weer terug lopen naar de camper. In het dorpje Punaikaki kunnen we voor een paar dollar warm douchen bij een wasserette. Ik blijf het bijzonder vinden, gewoon random ergens kunnen douchen langs de weg. Na weer helemaal opgefrist te zijn rijden we door naar het grotere stadje Greymouth. Daar doen we weer wat boodschappen en tanken we de camper vol. De dag is alweer bijna om na dat vele rijden en stoppen bij een prachtig meer voor de nacht.
De Franz Josef Gletsjer ligt niet ver hiervandaan. Jur heeft deze gletsjer in 2015 gezien en vond het wat tegenvallen. Omdat je over een uitkijkpunt kijkt is de gletsjer redelijk ver weg en kun je er maar een glimp van zien. Maar ik zou het toch graag met mijn eigen ogen willen bekijken dus gaan we er naartoe. Hoe dichterbij we komen des te mistiger het wordt. Eenmaal op de parkeerplaats bij het Franz Josef National Park is het zicht maar een paar honderd meter en dan begint het ook nog eens hard te regenen. Hmm dat wordt niets vandaag, dan maar een plaatje van google haha. We drinken nog even een kop koffie voordat we weer verder rijden.
We rijden langs de westkust naar beneden. De kust is ruig en ongerept. De golven zijn hoog en klotsen tegen de uitstulpende rotsblokken op. De lage mist die rond de bergen hangt maakt het op een of andere manier aangenaam mysterieus. Jurgen heeft voor de komende twee nachten een bed and breakfast geboekt in het plaatsje Wanaka. Het gebrek aan internet en bereik onderweg maakt het soms lastig om zaken te regelen. Dat kunnen we de komende twee dagen even op ons gemak doen. Niet dat ik het heel vervelend vind hoor om weer in een normaal bed te slapen en heerlijk te kunnen douchen.
Snel rijden we nog even langs de supermarkt voor wat lekkere hapjes, wat bier en een fles wijn. Dat is wel zo gezellig nu we even twee dagen kunnen genieten van luxe. We zoeken het adres op van de b&b en rijden er naar toe. De huizen onderweg zijn gigantisch. Prachtige moderne villa's in alle soorten en maten. Het voelt even alsof ik in het computerspel 'The Sims' ben beland. De straten en stoepen zijn brandschoon, geen papiertje niets. Het gazon is overal perfect gemaaid en hier en daar prachtige bloemenstruiken. Wat onwijs sjiek hier! "Weet je zeker dat het hier ergens moet zijn?"
Wanneer we de straat in rijden zien we een grote villa. Een stuk verder gelegen op het erf staat een modern huisje. Op het hek hangt een bordje 'Minaret Ridge Retreat'. "Hier moet het zijn!". Ik zie een man al racend op zijn grasmaaier over het gazon rijden. Hij heeft ons groene campertje al gespot en zwaait naar ons.
Hij stapt van de grasmaaier en komt ons tege oet gelopen. "Hi Guys, how are you? I'm Jay Simon". De eigenaar begroet ons vriendelijk en laat ons de b&b zien. Het is modern ingericht. Zachte tinten op de muur met hier en daar een aantal schilderijen. De slaapkamer ligt ensuite en is af te sluiten met ingebouwde schuifdeuren. De badkamer heeft een grote inloopdouche. Het oppervlak is vijftig vierkante meter maar perfect van grote, we zijn er weg van! De eigenaar zegt ons als we wat nodig hebben altijd welkom zijn om naar zijn huis hierachter te komen. We pakken onze backback uit de camper en settelen ons in het knusje huisje. <Die middag zitten we heerlijk op de loungebank buiten op het terras. Met een wijntje in mijn hand en de zon op mijn hoofd geniet ik van het prachtige bergachtige landschap. Wat een bofkont voel ik mij!
De volgende ochtend heeft Jur de wekker gezet voor formule 1 als ik me nog een aantal keer omdraai in bed. Wat heb ik heerlijk geslapen in dit bed. Tegen het einde van de ochtend lopen we langs het Lake Wanaka naar het centrum. Het is helder en de lucht is stralend blauw. De witte bergtoppen zijn goed te zien en het is wind stil. Het uitzicht zou zo een schilderij kunnen zijn van 'Bob Ross'. We slenteren door het gezellige stadje opzoek naar fish&chips. We vinden een leuk zaakje en bestellen twee porties die we aan een picknicktafel langs het meer oppeuzelen.
Wanneer we weer bij ons b&b huisje zien we Jay op zijn veranda zitten en wuift naar ons. "Do you guys want a coffee? Come sit down, make yourself at home". We nemen plaats op een paar loungestoelen. De gastvrije eigenaar maakt voor ons een heerlijke kop koffie uit zijn Nespresso machine. Mmm lekker zeg, dat is toch wel even genieten na weken lang oploskoffie. We praten over van alles en nog wat. Hij verteld ons dat hij oorspronkelijk uit Engeland komt en al elf jaar hier woont. Hij is acteur en verteld dat hij veertien jaar geleden zelfs in de nederlandse 'lassierijst' reclame speelde met Quintis. Há wat grappig. Hij laat ons wat van zijn werk zien en het is nog een tijd gezellig. Dan besluiten we weer naar ons b&b huisje te gaan. We bedanken hem voor zijn gastvrijheid en op de valreep vraagt hij of we ook niet gezellig hier in de buurt komen wonen. Nou dan moeten we nog wel heel flink doorsparen zeg ik lachend!
