Van een heerlijk verblijf in de b&b is het weer tijd om verder te gaan. We verlaten Wanaka en rijden in een uur door naar Queenstown. Steeds een stukje hoger komen we in de bergen en dat voelen we goed aan onze oren. De gigantische toppen van de Nieuw Zeelandse alpen komen steeds dichter in ons vizier. In de winter is dit het skigebied van Nieuw Zeeland. Tussen de hogen bergen in het dal zien we Queenstown liggen. Daar moet als het goed is mijn nieuwe bril klaarliggen. Het is inmiddels al weer twee weken geleden dat ik naar de Specsavers ben geweest op het noordereiland en het zou ongeveer zo'n tien dagen duren. Helaas de bril heeft vertraging en is er nog niet. De dame achter de balie is erg vriendelijk. Ze verzekerd me te bellen wanneer de bril binnen is, zodat we kunnen afstemmen naar welke locatie hij dan kan worden verstuurt. Nog even geduld hebben dus.
We doen in de stad nog wat boodschappen en halen een lekker broodje met brie en pesto voordat we door rijden naar de volgende kampeer stop. Kingston Lake Campground ligt gelegen aan het Wakatipu meer tussen de hoge bergen. Tot nu toe is deze plek wel mijn favoriet! Met zulk prachtig uitzicht hebben we nog niet eerder ergens gestaan en het voelt alsof we slapen tussen de Fjorden.
De volgende morgen rijden we nog zuidelijker, naar het Catlins Forest Park. We bezoeken een prachtige waterval. De weg loopt dwars door het bos en het doet me een beetje denken aan 'Droomvlucht' in de Efteling. Stromende kleine beekjes die je van ver al kunt horen. Dikke regen druppels die van de bladeren naar beneden vallen. De bomen, de rotsen, echt alles is hier bedenkt met een dikke dekenlaag van groen mos. De sierlijke kronkelige bomen om me heen geven een sprookjesachtig gevoel. Het is dat Elven niet bestaan...
Iets verder gelegen aan de kust ligt Curiobay. De zeldzame Hoiho - 'Yellow Eyed Pinquin' komt hier na zonsondergang aan wal. Het is één van de zeldzaamste pinquins op aarde. Ze zijn maar vijftig centimeter groot en er zijn er nog maar een paar honderd op de wereld. De opwarming van het zeewater en menselijke factoren hebben hier mee te maken. Bijvoorbeeld het verstoren van de broednesten van de pinquin en regelmatig komt het voor dat honden de pinquins doodbijten. De plek roept voor Jur herinneren op. Hier stond hij zeven jaar geleden ook te wachten op de Hoiho en heeft er toen één ergens in de verste verte gezien. Heel bijzonder vond hij het toen niet want het was heel moeilijk te zien. Het blijkt erg bijzonder te zijn en de pinquins worden ook niet meer frequent gespot als we de revieuws op Wikicamps lezen. Maar desalniettemin wil ik toch graag een poging wagen dus zitten we bij zonsondergang op het zelfde plekje waar Jur een aantal jaar geleden met zijn vrienden zat. Hier en daar zie ik nog een aantal mensen geduldig wachten op een glimp van deze zeldzame pinquin. We wachten en we wachten... Helaas geen pinquin te zien, maar toch geprobeerd.
De volgende dag hebben we meer geluk. Bij het plaatsje Surat Bay aan de kust liggen een aantal grote zeeleeuwen te slapen in het zand. Met een grote boog lopen we er om een paar heen. Wat een grote beesten! Af en toe kijkt er eentje op om vervolgens hun kop weer in het zand te laten vallen met een houding van 'laat mij toch lekker met rust mens'. We blijven op afstand want al lijken ze zo zoet te slapen, het blijven gevaarlijke wilde dieren! Na een paar fotos en een korte wandeling laten we ze lekker met rust en lopen weer terug naar de camper.
De volgende dag rijden we naar de grotere stad Dunedin. We slapen vanavond voor het eerst in drie weken op een (betaalde) camping langs de rand van het centrum. We kleden ons om en lunchen nog even wat voordat we richting het centrum lopen. We bezoeken het Otago en het Settlement museum. Ja ik heb Jurgen zover gekregen dat hij met me meegaat haha! Er is veel te zien en te lezen over de Maori cultuur. We zien hier ook veel opgezette dieren waaronder de Kiwi vogel. Het is een bijzonder dier met een spitse snavel en een jawel een vogel zonder vleugels! Het dier heeft geen natuurlijke vijanden en is door de jaren heen zo geëvolueerd dat het geen vleugels nodig heeft om weg te vliegen, best bijzonder nietwaar?
We lopen nog wat door de stad en drinken ergens gezellig een kop koffie voordat we naar een Italiaans restaurant gaan. We bestellen er een lekkere fles rode wijn van de kaart. Als voorgerecht een royaal bord antipasti met verschillende Italiaanse worsten, wat toast en bijhorende dips en als hoofdgerecht beide een pizza met gorgonzola. Als afsluiter van de avond bezoeken we het naastgelegen Grand Casino. Een prachtig monumentaal gebouw met veel gouden ornamenten en panelen aan de muur. Dit was vroeger het Grand Hotel en gebouwd in 1883 door een Italiaanse architect. Ik roep direct, "Als mijn moeder dit ziet dan wil ze er wonen haha!"
We hebben een leuke dag en avond gehad in de stad Dunedin. Vandaag is het weer tijd om verder te rijden. We stoppen bij het stadje Timaru, waar we hopelijk vanavond de blauwe dwergpinquin kunnen spotten. Helaas regent het al de hele dag en is het nog geen seconde droog geweest. We wachten tot een uur of negen in de avond voordat we met onze regenjas en al naar buiten gaan. De zon is al onder en we lopen via het pad het strand op. In de regen staan we te wachten en lopen via een aantal rotsen naar de pier. Er hebben zich ook al wat andere toeristen verzameld. Na een uur is het goed donker en zijn we vrijwel doorweekt. "Zouden de pinquins nog komen?" Maar dan ineens zien we drie kleine pinquins die aangespoeld worden door de ruige zee. Het is goed kijken want ze zijn maar dertig centimeter groot. Ze waggelen naar de rotsen waar zich de nesten bevinden. We kijken net zolang totdat ze uit ons zicht verdwijnen. Dat was het wachten meer dan waard!
Yellow eyed pinquin en de blauwe pinquin (google)