We blijven nog zo'n vier dagen op Te Pua Reserve onderbroken met een nacht op een camping. Na twee dagen kapt onze koelkast er volledig mee dus moesten we echt nodig aan het stroom en wat kleine boodschappen doen.
Wanneer we de volgende ochtend na de camping weer terug zijn op Te Pua Reserve heeft Philles onze plek vrij gehouden doormidden van grote ijzeren haringen in het gras. "I keep your spot saved guys". Dat is lief van haar. We parkeren weer op ons plekje en zetten de klapstoelen in het gras. Jur is al even aan het vissen als ik een hoop gehijg hoor. Het geluid komt steeds dichterbij. Dan zie ik dat het de oudste zoon van Philles is, hij is helemaal buiten adem en staat voor de camper. "Easy buddy, take a deep breath".
"Mandy you have to come with me, Jurgen caught a Kingsfish come see!". Wanneer ik aan kom lopen op de pier zie ik Jur met een grote glimlach staan. Voor hem op de houten stijger ligt de grote Kingfish te spartelen. "Het is me eindelijk gelukt!" zegt Jur. We geven de vis aan Philles. Het is te groot voor ons om klaar te maken in de camper en we hebben eerlijk gezegd ook geen idee hoe bij deze vis. Philles is meer dan dankbaar en zegt dat ze wat voor ons zal bewaren. (Kingfish is lastig te vangen en kost zo'n 60$ per kilo).
In de middag zitten we gezellig met Philles en de kinderen aan de picknicktafel voor het kleine camp office gebouw. Philles is Maori en vertelt ons meer over haar cultuur. Ze woont iets verderop op een boederij samen met haar man en twee zonen. Van jongs af aan heeft ze al leren jagen en vissen. Ook haar oudste zoon van tien weet inmiddels al hoe hij op wilde zwijnen moet jagen met een geweer. Dat is hier in Nieuw Zeeland overigens normaal en legaal. Eens per maand gaat ze naar de supermarkt en slaat ze veel boodschappen in. Vis en vlees bijna niet want dat vangen ze hier gewoon zelf in het wild.
De komende twee dagen is het kerst en is de camping dicht voor nieuwe gasten. Hier viert men alleen eerste kerstdag en tweede kerstdag noemen ze hier 'boxingday'. Wat gelijk staat aan black friday, waar winkels hoge kortingen geven. Philles laat ons wat proeven. Ze geeft ons een bordje met iets wat op een gebakken banaan lijkt. Het is geel, gefrituurd en heeft een ovale vorm. Ik neem een hap, hmm geen gebakken banaan het is niet vies maar het heeft een vreemde smaak. Ze moet lachen "This is fried eggs from the mullet fish". Jur en ik kijken elkaar verbaasd aan. Oké die gebakken banaan klonk toch beter haha. Ze heeft ook nog wat bewaard van de Kingfish. Het zijn rauwe stukjes vis met sojasaus en het proeft een beetje hetzelfde als tonijn, lekker hoor!
Op maandag nemen we definitief afscheid van Te Pua Reserve. We geven de sleutel terug aan Philles en ook mijn hengel, de koelbox en wat andere visspullen geven we aan haar voor de kinderen. We kunnen niet alles meenemen op doorreis. Jurgen zijn hengel is driedelig en past mooi in zijn de backpack. "See you guys next year?" Vraagt ze.
"Maybe but definitely sometime again!". Ze rijkt me een fles bubbels aan. "I don't drink, so this is for you for new years eve". Ik bedankt haar en we geven afscheid met een knuffel.
We rijden langzaamaan richting Auckland, zaterdag moeten we de camper daar inleveren. We stoppen maandag op een freedom camping. Het is enkel een parkeerplaats achter een bibliotheek. Wel met een gratis douche en wifi. Ja je bent een backpacker of niet haha! De volgende morgen rijden we naar Waipu daar bevinden zich de grotten met glow worms. We parken op de naastgelegen parkeerplaats. Gelukkig is er nog plek want het is super druk. De locals hebben ook vakantie en dat is hier goed te zien. Ik trek mijn waterschoenen aan en pak de hoofdlampen. Je raad het al Jur gaat gewoon op zijn slippers haha. Het is een korte wandeling naar de grotten. Bij de ingang van de grot is het behoorlijk modderig. We moeten door het water om verder de grot in te komen. Ik ben blij dat ik mijn waterschoenen aan heb want het is spekglad. Ver hoeven we niet te lopen om de glow worms te kunnen zien. We doen onze hoofdlampen even uit. Wauw, het lijkt wel een sterrenhemel en het doet me denken aan de glow in the dark sterren die ik vroeger op het plafond geplakt had in mijn slaapkamer. Helaas zijn we niet de enige hier en is het super druk in de grot. We besluiten daarom weer snel terug te keren naar de camper.
De dag erna staan we voor een laatste keer op een betaalde camping zodat we nog één keer alles kunnen wassen voordat we naar de Filipijnen vertrekken. Jur heeft wat contact met Corey en na wat heen en weer appen zegt het stel ons morgen nog eens mee te willen nemen op de boot. Hoe gaaf en dat op onze een na laatste dag! We rijden de volgende dag vroeg in de morgen naar Algies Bay, daar wachten we op Corey & Nicky. Een uurtje later zien we ze aan komen rijden in hun witte pick-up met daarachter de boot op de trailer. De boot wordt in het water geladen en we varen weg. Het mag dan een niet al te grote boot zijn maar hij gaat als een speer! Met hoge snelheid varen we over het water. De boot maakt flinke klappen en ik houdt me stevig vast aan de reling. Het water spettert af en toe met bakken over ons heen. Wat een adrenaline, ik vind het geweldig! In de verte zie ik een klein tropisch eiland steeds dichterbij komen. Corey en Jur zetten ons af op het eiland terwijl zij gaan vissen. Die middag vermaken Nicky en ik ons prima, we kletsen wederom weer honderd uit onder het genot van een glas rosé en wat lekkere hapjes. Af en toe nemen we een verkoelende duik in het heldere blauwe water. Na een tijd hebben we niet eens in te gaten dat Corey en Jur al weer terug zijn. "Look they are back, but they don't look very happy, do they?!". Wanneer Nicky en ik naar de boot toe lopen zegt Jur dat het vissen niet wilde lukken. Beide mannen zeggen tegelijk met een sip gezicht "There is nothing like Te Pua". Nicky en ik moeten lachen. Natuurlijk niets boven Te Pua, het is beide hun lievelingsplek! We camperen die avond samen op een Freedom camping. Ik maak wat pittige gehaktballetjes in satésaus op brood. We zetten de stoelen buiten en Corey zijn boot-koelbox gebruiken we als tafel. Het is een heldere zwoele zomer avond. Onder de heldere sterrenhemel met muziek op de achtergrond en een drankje hebben we de leukste gesprekken met elkaar.
De volgende ochtend gaan de mannen natuurlijk nog even vissen, terwijl ik en Nicky een kop koffie drinken bij de camper. Dan is het echt tijd om de camper op te ruimen en de backpacks in te pakken. We nemen afscheid van Corey & Nicky en zeggen elkaar ooit weer te zien en dat weet ik zeker. We vinden Nieuw Zeeland fantastisch dus we willen hen zeker nog eens opzoeken. We rijden naar Auckland en leveren de camper vlakbij de luchthaven en slapen een nacht in een hotel. Morgen vroeg vertrekken we naar de Filipijnen. We zijn zo moe van de afgelopen dagen dat we besluitrn lekker vroeg te gaan slapen. Om twaalf uur schrikken we wakker van het vuurwerk. "Gelukkig Nieuwjaar schat op naar een volgend avontuur!".
Vijf maanden camperen in een campervan, waarvan drie maanden in Australië en twee maanden in Nieuw Zeeland. Wat hebben we ontzettend veel meegemaakt en als je het mij vraagt is de tijd omgevlogen! In het begin moest ik erg wennen aan het camperen, ik had het ook nog nooit gedaan. Waar ik in Australië nog dacht bah zand in mijn bed of oh een dag niet douchen, gingen in Nieuw Zeeland alle grenzen maar ook geuren los haha. Een geur mengeling van Jur zijn vieze viskleding, zweetsokken en natte kleding hingen in onze campervan. Plakkerige lijven en vet haar. Ja ik kan wel zeggen dat ik mijn grenzen dasrin heb verlegd als miep-altijd-schoon. Wat leer je de kleine dingen dan toch zo waarderen, zoals een heerlijke warme douche na vier dagen of een flushtoilet in plaats van een gat in de grond. Het is cliché en toch zeg ik het weer: Uiteindelijk heb je zo weinig nodig en heb ik echt genoten van het camperen! Natuurlijk verlangen we nu wel naar wat meer comfort en luxe is soms ook heel fijn. Daarom kijken we nu na al die maanden wel uit naar een normaal bed en een eigen douche en wc. Maar we zullen het ook wel gaan missen hoor, want wat een vrijheid heb je als je je onderkomen gewoon met je mee hebt en kunt gaan waar je maar wilt! Ik ben blij dat we dit camperavontuur hebben mogen beleven in twee fantastische landen en beide zo verschillend. Momenten om nooit meer te vergeten en altijd te koesteren en in de toekomst nog als het kan nog eens terug te keren!
