We vliegen met Srilanken Airlines in zo'n drieënhalf uur van Bangkok naar Colombo. Tijdens de vlucht krijgen we een maaltijd van vis met rijst, een salade en als toetje een heerlijk stuk bananencake. Op het schermpje in de stoel voor mij zie ik de werkelijke tijd in Sri Lanka en vervolgens kijk op mijn horloge. We gaan weer een stukje terug in de tijd, het is nu nog maar vierenhalf uur tijdsverschil met de Nederland.
Op de luchthaven van Colombo lopen we naar de bagageband, waar we onze backpacks vanaf plukken en vervolgens naar buiten lopen. We worden opgehaald en niet veel later komt er zwaaiend een man aanrijden in een auto. We stappen in en rijden naar het naastgelegen plaatsje Negombo, wat een stuk rustiger en relaxer is dan de grote Colombo.
Bij de homestay worden we vriendelijk ontvangen door de eigenaar en zijn vrouw. Het valt ons op dat de Sri Lankanen heel goed engels spreken. In de avond eten we in het naastgelegen restaurantje om de hoek van de homestay. Daar bestellen we kip in tika masala curry met knoflook naanbrood. Het smaakte heerlijk. Dat beloofd in ieder geval veel goeds wat het lokale eten betreft!
De volgende ochtend vertrekken we met een tuk tuk naar het busstation van Negombo. Het is een chaotisch gebeuren overal lopen mensen en staan bussen. We vragen aan een meneer welke bus we moeten nemen naar Anuradhapura. Bus 34 zegt hij en wijst naar rechts. We zetten de backpacks neer op de houten bankjes. Ik ga nog even snel op zoek naar een toilet. Ik loop een trap op naar boven waarop een bordje staat "WC". Het is een natte bende in het toiletblok. Ik loop het hokje naar binnen en trek mijn broekspijpen hoog op en ga zitten. Ik draag hier al twee dagen mijn lange linnen broek. Uit geloofsovertuigingen dragen de lokale vrouwen hier een t-shirt en een lange broek of rok/jurk. Als de schouders en knieën maar bedekt zijn. Dat geldt ook voor mannen, zij lopen veelal ook in een lange broek of sarong (omslagdoek). Uit respect doe ik hetzelfde en om me ook niet nog ongemakkelijker te voelen dan wat ik al doe. Het is hier in Sri Lanka namelijk heel normaal dat men je ongegeneerd blijft aanstaren. Vooral de mannen kijken je heel doordringend aan. Daar bedoelen ze waarschijnlijk niets mee, maar het is toch soms best ongemakkelijk en lach ik hen maar vriendelijk toe. De meeste locals lachen ook heel vriendelijk terug of zeggen zelfs gedag. Laatst in de bus vroeg een oude mevrouw in gebrekkig engels waar ik vandaan kwam. Daarna pakte ze vriendelijk mijn arm en stapte uit, waar ze me nog na lachend uit zwaaide. Ja de Sri Lankanen zijn oprecht heel vriendelijk!
Het nemen van de lokake bus is ook onwijs goedkoop. Een buskaartje kost ongeveer twee euro in totaal. Hoe kan het hè? Naast goedkoop is het ook avontuurlijk. In de bus zien we veel van de omgeving. We rijden langs prachtige groene rijstvelden en palmbomen. Ik tuur ook voortdurend uit het raam op een glimp van een olifant, want die leven hier in het wild en kun je dus op veel plekken spotten! Daarnaast maken de locals zo af en toe een praatje met ons in de bus of knikken vriendelijk. Dat maakt wel dat ik het gevoel heb van reizen zeker wanneer we bijna geen andere toeristen tegenkomen. Bij de haltes waar de bus stopt komen er af en toe locals binnen met manden vol eten of zelfs zalfjes voor je huid en dit kun je dan kopen. Het is echt één en al hysterie aan mensen in de bus en dan heb ik het nog niet eens over de keiharde Indische muziek die zes uur lang uit de speakers galmt, maar zo heb je dan wel écht de 'local experience' haha!
In zo'n vijf uurtjes met de bus komen we aan in Anuradhapura, de oude heilige hoofdstad waar veel stoepa's en tempels te vinden zijn. Vanaf het busstation lopen we naar ons guesthouse. Serenpathi, de eigenaar is zeer vriendelijk en vertelt ons direct van alles en nog wat. Maar na deze lange busreis merken we dat we weinig opslaan van zijn enthousiaste verhaal. We knikken vriendelijk en laten hem weten dat we morgen op ons gemak even kijken wat we willen gaan zien en doen. Serenpathi vraagt of we vanavond gebruik willen maken van het menu. 'Rijst met linzencurry, een salade van ananas en tomaat, en wat kroepoek'. We vinden het helemaal prima. "7.30 you are welcome to eat at the roof terrace" zegt hij met een glimlach en overhandigd ons de kamersleutel. "Isstootee" zeg ik en hij knikt dankbaar. Ofwel bedankt.
Wanneer we net aan tafel zitten op het dakterras van het guesthouse, horen we op de trap wat Nederlands geklets. Het andere stel neemt plaats aan het tafeltje naast ons. We raken direct aan de praat met Laura en Freek uit Nijmegen. Zij zijn ook met de lokale bus vanuit Negombo naar Anuradhapura afgereisd en vonden dit net als ons een heel avontuur. Het avondmaal wordt ondertussen geserveerd en het smaakt heerlijk. Vooral de linzencurry is om je vingers bij af te likken. Om een uurtje of tien houden we het beide voor gezien. De vermoeidheid slaat toe na deze lange reisdag.
De volgende dag nemen we op het dakterras plaats voor het ontbijt. Ik heb gekozen voor het Srilankaanse ontbijt, want ik dacht dit moet ik toch een keer proberen. Ik krijg een schaaltje 'stringhoppers' voorgeschoteld, dit zijn dunne rijstnoedels. Een schaaltje linzencurry, dezelfde als de avond ervoor en in het laatste schaaltje zit kokossambal. Nog nooit zoiets geproefd maar het is weer geniaal lekker!
Na het ontbijt pakken we een tuk tuk naar een tempel. Daar wordt ons verteld dat we onze schoenen moeten uitrekken en een kaartje moeten kopen aan het loket. De man kijkt naar Jur zijn korte broek. "You need to cover your knees sir, here you can rent this sarong". Voor dat Jur er erg in heeft wordt de omslagdoek om zijn middel geknoopt. "Haha staat je goed hoor die rok!" zeg ik plagend. "Pff ik dacht alleen dat vrouwen hun schouders en knieën moesten bedekken" zegt hij.
We lopen naar binnen en op ons blote voeten zetten we voort over het grove zand en de stekelige harde stenen van de tempel. Dat blijkt niet niets voor onze poezelige westerse voeten. De locals hier lopen veelal vaak op blote voeten en dat zie je ook aan de dikke laag eelt. Als twee bambi's op glad ijs lopen we langzaam door de tempel het is een vermakelijk gezicht haha!
