De volgende ochtend vertrekken we vroeg met de bus van Anuradhapura naar Wilpattu National Park. Het is een klein uurtje met de bus. Bij de bushalte stappen we uit en bestellen wat de drinken bij het restaurant ertegenover. Jur heeft whatsapp contact met Dylan, de eigenaar van het guesthouse en hij zorgt dat we worden opgehaald met een tuk tuk. Het guesthouse ligt aan de weg van het national park.
Als we aankomen worden we vriendelijk verwelkomt door Dylan. We hebben een kamer met veranda, waar een houten tafel staat met stoelen. We kijken uit op de prachtige groene rijstvelden en palmbomen. Wat een rust hier vergelijken met de drukke stad! Terwijl Jur het één en ander uitzoekt aan tafel buiten, ga ik binnen even verder met schrijven aan mijn blog in de aangename koelte van de airco. Niet veel later hoor ik Jur praten en komen de stemmen die ik buiten hoor me bekend voor. Het zijn Freek en Laura die we hebben ontmoet in het vorige hotel in Anuradhapura, wat toevallig! We wisten wel dat zij ook plannen hadden om naar Wilpattu te gaan, maar we hebben elkaar niet meer gesproken na die ene avondmaal op het dakterras van het hotel. We drinken wat met elkaar aan tafel en bespreken het plan voor de volgende dag. Zij willen ook de Jeepsafari doen in Wilpattu National Park. We boeken beide de 'full day tour' bij Dylan en hij regelt de rest. De tour zal starten om zes uur in de ochtend en eindigen om zes uur 's avonds. Een hele dag om dieren te spotten, helemaal leuk!
Om vijf uur in de ochtend gaat de wekker. Het is buiten nog pikkedonker. Ik douche me vlug en kleed me aan. De rugtas heb ik gisteravond al ingepakt. We drinken snel een kop koffie met Freek en Laura en dan komt de safari jeep al aan gereden. Dylan geeft ons ieder een koelbox mee met ontbijt, lunch, snacks en drankjes. We stappen in en rijden richting de ingang van Wilpattu National Park. Het gebied is 131 duizend hectare en daarmee de grootste en één van de oudste beschermde gebieden in Sri Lanka. Hier leven onder andere olifanten, luipaarden en lippenberen.
Bij de ingang moeten we nog een entreeticket kopen dit zit niet in de jeepsafari inbegrepen. Jur en Freek stappen samen met gids uit en kopen een kaartje aan het loket. We rijden naar het checkpoint en laten het ticket zien. De man opent de slagbomen en we rijden verder over het zandpad de jungle in. We bevinden ons nu officieel in het park, "Let the adventure begin!"
Het is nog schemerig maar langzaam wordt het licht. Ineens horen we links van ons het getetter van een olifant! We zien de struiken flink heen en weer gaan en de gids trapt het pedaal verder in. We begrijpen even niet wat er aan de hand is. "Sir why we didn't stop? There was an elephant over there?!" vraagt Jur. In gebrekkig engels laat de gids weten dat het gevaarlijk kon zijn omdat hij de olifant niet kon zien. Oké dat us duidelijk. We rijden verder en zien een jakhals de weg over steken. Het dier stopt even en kijkt nieuwsgierig onze kant op en verdwijnt in de struiken. Het leek net een grote herdershond.
Inmiddels is het helemaal licht en zien we de zon langzaam opkomen. Onderweg zien we een kudde waterbuffels grazen in het gras. Hertjes die vrolijk wegspringen en zwijnen die wat rondsnuffelen. Regelmatig horen we het geschreeuw van pauwen en zien ze hier en daar rondscharrelen met hun prachtige veren. Bijzondere vogels vliegen rond in allerlei kleuren en grote roofvogels die stilletjes zitten op de takken van de boom vlak langs de weg. Ze blijken niet bang en staren ons nieusgierig aan. Het lijkt wel alsof ze er neergezet zijn, zo bijzonder! Mangoesten, krokodillen, neushoornvogels, grote hagendissen we zien ze allemaal! Wat een hoop dieren. Maar we hopen natuurlijk op een glimp van de 'King of the Jungle' van Wilpattu, de luipaard!
We pauzeren even midden in het park aan het water. Er is een toiletblok aanwezig en er staan een aantal picknick tafels. Alleen hier is het toegestaan en veilig om uit de Jeep te stappen. Na de pauze stappen we weer in en rijden weer verder. Niet veel later komen we aan bij de vele meren van dit park. De guide wijst naar de overkant. "There leopard, you see?". Alle vier pakken we direct de verrekijker en turen naar de overkant. Op de kleine zandduin tussen de struiken zien we een silhouet van een luipaard. Jur probeert met de camera een foto te maken. Het is lastig want het dier is erg ver weg. Nog twee andere jeeps zijn gepasseerd. We horen de gidsen druk met elkaar praten in het Shinalees. Er zijn twee andere luipaarden gespot hier vlakbij. Onze gids start de motor en we scheuren weg. Als Max Verstappen racen we over de zandpaden. We moeten ons goed vasthouden want we worden heen en weer geslingerd. In de verte zien een jeep stilstaan en de man gebaard ons met zijn hand te stoppen. En dan zien we het... Twee luipaarden lopen op het zandpad voor ons. Mijn hart bonkt in mijn keel en de adrenaline giert door mijn lijf. "Wauw wat is dit gaaf!" Fluister ik.
Boven ons in de boom maken een aantal apen flink lawaai en de bladeren gaan heen en weer. De luipaarden kijken gefocust omhoog en dan springt er één de boom in en grijpt een aap. Niet veel later springt het dier uit de boom met de dode aap in zijn bek. We rijden iets dichterbij en zijn nu op zo'n twintig meter afstand. Het blijken een mannetje en een vrouwtje te zijn. Het mannetje ligt wat verder bij een boom en het vrouwtje zit vlak voor ons te genieten van haar net gevangen maal. Door de verrekijker tuur ik naar het beest. Af en toe kijkt het onze kant op, waarna het weer verder vreet. Je hoort de botten kraken die vermalen worden door scherpe slagtanden. Dan schrikken beide luipaarden op. De apen maken nog altijd lawaai en zitten hoog in de boom. Het mannetje loopt achter onze jeep het pad op en kijkt naar boven. Even kijkt het dier ons recht aan. Jur maakt snel wat foto's met zijn telefoon. Dan loopt hij terug de bosjes in en kruist het vrouwtje en geeft haar een liefkozend een kopje. Hij loopt naar de dode aap die er al lag en begint er aan te kluiven. We blijven nog lang kijken voordat we weer doorrijden. Wat geweldig! Wat een bofkonten dat we dit schouwspel van zo dichtbij hebben kunnen bekijken, dat is wel heel bijzonder!
Het is inmiddels half twee en we besluiten wat te lunchen op de 'veilige plek' midden in het park. Er hebben zich heel wat apen verzameld op de plek. We halen snel onze lunchbox uit de koelbox en proberen de deksel snel weer te sluiten, maar het is al te laat. Meerdere apen springen in de jeep, tillen het deksel omhoog en pikken de zak nootjes en chips en klimmen snel de boom in. We zien de brutale apen lekker smullen en de lege zakjes vallen op de grond. "Nou die hebben we vast heel blij gemaakt haha".
De rest van de middag gaan we op zoek naar olifanten. De gids rijdt allerlei verschillende paden af maar bij ieder watermeters waar we stoppen zijn helaas geen olifanten te zien. Rond vijf uur begint het schemerig te worden en rijden we terug richting de uitgang. We zien nog wat waterbuffels die liggen te baden in de modder poeltjes. Vlak voor de uitgang zien we dat er twee andere jeeps zijn gestopt. Onze gids stopt de auto achter de andere jeep en zegt "There slothbear". We zien alleen zijn harige lijf, want de beer heeft zijn kop in een berg termieten gestoken. Niet veel later kijkt hij al kauwend op en loopt terug de struiken in. "Nog even een hoogtepuntje vlak voor het einde!".
We rijden langs de slagbomen het park uit richting de guesthouse, waar Dylan ons weer een heerlijk avondmaal voorschoteld. Tijdens het eten praten we nog lang na over de jeepsafari. Dylan geeft ons nog een SD kaart van de gids die vandaag prachtige fotos heeft gemaakt met zijn profesionele camera. Dat zijn wel even betere fotos dan die wij hebben gemaakt. Onze camera werkt niet heel goed meer en is ook al een aantal jaar oud. Onder het genot van een biertje spelen we in de avond nog gezellig een spelletje met Freek en Laura. Daarna gaan we lekker slapen na deze lange maar geweldige dag!
Eén om echt nooit meer te vergeten!
