Het is één uur in de nacht en de wekker gaat af. Vlug neem ik een douch en hijs mezelf in mijn kleding. Niet veel later wordt er op de deur geklopt. "Hello blekfaast" hoor ik in een vietnamees-engels accent aan de andere kant van de deur. Ik bedank de man en doe de deur weer dicht. We drinken nog even de koffie op en gaan dan naar beneden. Voor het hotel bestellen we een taxi en rijden naar de luchthaven.
Om vijf uur vertrekt onze vlucht naar Hanoi, Vietnam. Het is een kleine drie uur vliegen. Jur heeft extra beenruimte geboekt dus we zitten ook nog eens ruim. Voor hem is dat echt wel fijn hoor met die lange benen. Als we aankomen op de luchthaven van Hanoi pakken we wederom een taxi naar het hotel. Het hotel ligt gelegen midden in het oude gedeelte van de stad. Ik dacht dat andere Aziatische steden druk waren in het verkeer, maar Hanoi spant de kroon! Een invasie van scooters die heel krap langs elkaar rijden. Als je dit ziet vraag je je af hoe kan dit in hemelsnaam goed gaan? Ik zie zelfs scooters rijden met achterop een grote sinaasappelboom. Ja, echt waar!
De taxi stopt voor het hotel. Het is een smal en hoog gebouw. De smalle stoep voor het hotel is bezaaid met verschillende kraampjes. Het ene kraampje verkoopt fruit, de ander repareert schoenen en verkoopt zolen. Een kraampje waar je oude postkaarten kunt kopen en weer een ander kraampje waar een man ter plekke sleutels maakt. Ik weet niet waar ik kijken moet. Men verkoopt hier naast kraampjes ook van alles op de (bak)fiets. Het meest grappige vond ik wel de rijdende 'action' fiets zoals ik hem maar noem. Waar plumeus, stofdoeken, bezems, borden, zeg het maar en het hangt eraan vast! Há het is toch geweldig?
We kunnen helaas nog niet inchecken in het hotel dus we droppen de backpacks en gaan op pad. We drinken een kop koffie en eten een 'Bahn Mi' het Vietnamese stokbroodje. Daarna lopen we naar de Maison Centrale/Hoa Lo Prison. Wat betekend "Hell's Hole". De gevangenis werd vroeger door de Franse Kolonisten gebruikt om politieke gevangene hier vast te houden onder barre omstandigheden. De gevangen werden zwaar mishandeld en kregen vaak de doodstraf. Later werd de gevangenis gebruikt tijdens de Vietnam oorlog om Amerikaanse gevangen op te sluiten. De amerikaanse gevangen noemden de gevangenis "Hanoi Hilton" uit sarcasme.
In de gevangenis zelf mogen we ook de cellen bezoeken. Het is er donker en kil, stalen deuren met enken een piep klein doorkijk luik. In de grotere hal is een impressie weergegeven hoe het moet zijn geweest. Aan weerskanten houten vlonders waar gevangen vastgeketend werden aan hun voeten zodat ze niet konden staan of bewegen. Ze werden mishandeld en uitgehongerd. Er is ook een ruimte waar vrouwen gevangen genomen werden met hun kinderen, weliswaar niet vastgeketend maar nog altijd in een veel te kleine cel met velen van hen.
Een stuk verder komen we aan bij een celdeur waar boven op een bord staat 'Cachot'. Dit is een ander gedeelte van de gevangenis en werd door de gevangen gezien als Hell of Hell. Het was een kleine, donkere cel waar geen frisse lucht was. De meeste werden hier na dagen lang krankzinnig. Wat verderop komen we aan bij de isoleercellen. De muren van de cellen waren centimeters dik. De cel zelf was klein en donker. De muren werden zwart geverfd zodat het nog depresiever en kouder aanvoelde. Gevangen in hier stond de doodstraf te wachten en dat duurde soms wel tien maanden. Daarna werden zij o.a onthoofd door de guillotine/ valbijl. Dit gigantische apparaat staat in de volgende hal tentoon. Vol bewondering kijk ik ernaar. Door dit apparaat werden mensen onthoofd in een fractie van dertig seconden. Wat moet dat een bizarre tijd geweest zijn, waar wij ons toch niets bij kunnen voorstellen!
In de laatste hal is een tentoonstelling over de Vietnamese Oorlog te zien, waar veel foto's hangen van Amerikaanse soldaten die hier gevangen werden gehouden. Na de laatste hal komen we bij de uitgang. Het was een leerzame ochtend. We lopen nog aan aantal straten verder daar bevindt zich 'trainstreet'. Het is een smalle straat met in het midden een treinspoor waar nog altijd een trein rijdt. Vlak naast het spoor zitten tentjes waar je wat kunt drinken. Het ziet er gezellig en knus uit en leuk om even gezien te hebben. Inmiddels is het al weer twee uur in de middag, tijd om terug te keren naar het hotel en lekker te relaxen!
