De volgende dag vertrekken we vroeg met een taxi naar het busstation. Als we uit de taxi willen stappen komt er direct al een man naar ons toe. Hij zegt iets onverstaanbaars in het Vietnamees en wuift ons hem te volgen. "We lopen gewoon naar de ticketbalie hoor ik heb geen idee wat deze man doet." zeg ik tegen Jur. De man wijst driftig naar de ticketbalie in de hal. "Jaja rustig maar". We kopen een ticket aan het loket en worden weer door dezelfde man gewuifd mee te komen. Hij wijst ons in welke bus we moeten stappen en stapt vervolgens zelf ook in.
Het lijkt erop dat de bus direct vertrekt, dat is fijn! Maar we hebben iets te vroeg gejuigd. De beste man rondseld op iedere hoek van de straat passagiers voor het busje tot hij vol is. Zo staan we nog bijna een uur stil voordat we de drukke stad van Hanoi eindelijk uitrijden. In tweeënhalf uur rijden we naar Ninh Binh. We stappen uit bij de halte en pakken onze backpacks uit het bagageruim. Aan de overkant zijn wat winkels. Jur koopt bij een winkeltje een simkaart en regelt dan een taxi naar de Homestay.
De Homestay ligt buiten de stad in een smalle straat vlakbij de rivier. We worden vriendelijk ontvangen door de eigenaresse. Op haar arm draagt ze haar paar maanden oude baby. De baby kijkt me doordringend aan met haar diepe chocolade bruine ogen en steekt haar handje uit. "hà wat een dotje!" Het leuke van een homestay is dat je echt bij de mensen zelf in huis slaapt en het daardoor wat persoonlijker is. Daarbij hebben wij wel gewoon onze eigen kamer + badkamer, ideal dus. De vrouw spreekt redelijk goed engels en laat op de kaart zien wat we hier allemaal kunnen doen en wat het kost. We zetten de backpacks op de kamer en gaan eerst ergens wat lunchen.
We huren die middag een scooter en rijden naar het Hang Mua Viewpoint, daar parkeren we de scooter bij een stalling waar we een paar cent voor betalen. Daarna kopen we een entreekaartje en gaan naar binnen. Overal hangen gezellige kleurrijke lampionnen, dit in verband met het 'Tet Festival' ofwel 'Lunar New Year' wat over een aantal dagen wordt gevierd. We lopen langs bruggetjes die versierd zijn met bloemen naar de trappen. Uiteraard zijn we niet de enige toeristen hier en is het er behoorlijk druk. We beginnen aan de klim naar boven en af en toe stoppen we even om op adem te komen, want het is flink zweten in dit warme weer. Eenmaal boven aan de berg worden we wel beloond met prachtig uitzicht over de rivier Tam Coc, omringd door hoge groene karstbergen. We maken een paar foto's en lopen dan weer terug naar beneden.
De volgende ochtend als we wakker worden is het behoorlijk fris. De temperatuur is flink gedaald en het is zo'n vijftien graden. Een groot verschil met gisteren! Na het ontbijt trekken we wat warmere kleding aan en vertrekken op de scooter. We rijden een flink stuk verder langs de rivier. Tot plots de scooter begint te sputteren. "Shit hij is nu echt leeg" zegt Jur. De eigenaresse van de Homestay had ons al gezegd dat er maar een klein beetje bezine in zat en dat we wel ergens moesten tanken. Dit waren we een beetje vergeten. Daar staan we dan stil langs de kant van de weg haha. Terwijl Jur al lopend de scooter voort duwt, ga ik een restaurant binnen. Op mijn telefoon typ ik wat op google translate en laat het aan de man zien. Hij gebaard dat we 1 kilometer verderop kunnen tanken. Na een stuk lopen zien we een man. Hij gebaard te wachten en komt even later met een colafles benzine aangelopen en giet de fles leeg in de tank. We bedanken hem en geven hem wat geld. Zo dat is opgelost, we kunnen weer door haha.
Eind van de middag wanneer we weer terug zijn op de kamer bedenken we een plan. De weersvoorspelling in het noord Vietnam voor de komende weken is niet al te best, rond de vijftien graden en veel regen. Vandaag hebben we gevoeld hoe koud het is, de locals dragen hier zelfs een dikke winterjas. Het oorspronkelijke plan was om langzaam van het noorden naar het zuiden te reizen, maar we hebben geen zin om nog twee weken in de kou en regen te zitten. We hebben al genoeg regen gehad in de Filipijnen, dus vliegen we morgen al naar het zuiden van Vietnam, de stad Ho Chi Minh. Het oude Saigon is een geschiedenis rijke stad, waar genoeg te zien is. Vanuit daar bekijken we wel weer verder wat we doen.
De wekker gaat al vroeg af de volgende morgen. Jur is al wakker en zegt me dat hij vanaf drie uur al op is en moest overgeven. Ik merk dat mijn buik ook een beetje raar doet. Het ontbijt wil er niet in vandaag en we drinken beide alleen een kop thee. Daarna pakken we de backpacks en stappen in de bus. De busreis verloopt redelijk snel naar de airport van Hanoi. Als we eenmaal door de security zijn en in de lounge zitten haal ik wat watermeloen en een klein bakje yoghurt. Ik moet toch wat eten het is inmiddels als één uur in de middag. Maar na een paar minuten wordt ik kotsmisselijk. Ik ren vlug naar de wc en alles komt er uit. Jur komt kijken of het wel gaat. "Je hebt nu precies hetzelfde als wat ik vannacht had" zegt Jur. Vermoedelijk hebben we toch beide een voedselvergiftiging opgelopen van het tentje waar we gisteravond hebben gegeten. Ik denk dat het de kip was. De vlucht naar Ho Chin Minh verloopt gelukkig rustig en op de luchthaven staat er al een taxi te wachten om ons naar het hotel te brengen.
Eenmaal in de hotelkamer ploffen we uitgeput neer op het bed. "Zo dat was me het dagje wel zeg, gelukkig hebben we dat ook weer overleefd!".
